Bezpieczniejsze materiały kompozytowe w budownictwie okrętowym Statki, podobnie jak każdy środek transportu wykorzystywany do przewozu ludzi, podlegają surowym przepisom bezpieczeństwa. Dotyczą one nie tylko eksploatacji i utrzymania statku, ale także jego konstrukcji i materiałów użytych do jej wykonania. Jeszcze kilka lat temu przepis... Statki, podobnie jak każdy środek transportu wykorzystywany do przewozu ludzi, podlegają surowym przepisom bezpieczeństwa. Dotyczą one nie tylko eksploatacji i utrzymania statku, ale także jego konstrukcji i materiałów użytych do jej wykonania. Jeszcze kilka lat temu przepisy dotyczące rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) - rozporządzenie Unii Europejskiej w sprawie produkcji i wykorzystywania substancji chemicznych - stanowiły, że materiały kompozytowe nie mogą być wykorzystywane w konstrukcjach komercyjnych promów ani statków wycieczkowych z powodu obaw o bezpieczeństwo. Przepisy REACH, jako część Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu (SOLAS), mówią, że takie części statku jak nadbudowa, grodzie, pokłady i pokładówka, muszą być wykonane ze stali lub równoważnego materiału. Materiały kompozytowe, zwłaszcza te zawierające piankę i tworzywa sztuczne, uznano za niebezpieczne ze względu na palność i potencjalne wydzielanie toksycznych oparów w razie pożaru. Jednak w 2002 r. nowe postanowienie konwencji SOLAS dopuściło wykorzystywanie w budownictwie okrętowym innych materiałów niż stal, gdyż postępy technologiczne zapewniły materiałom kompozytowym ten sam co w przypadku stali poziom bezpieczeństwa pod względem niepalności. Dzięki tej i innym poprawkom legislacyjnym, budowniczy statków zaczęli eksperymentować z nowymi, lekkimi materiałami, poruszając się niezmiennie w granicach surowych przepisów bezpieczeństwa w zakresie konstrukcji jednostek pływających do przewozu pasażerów. Prace nad coraz lżejszymi materiałami do budowy statków nie ustają po dziś dzień, a nowe normy w ramach konwencji SOLAS dotyczące środków obniżających palność oznaczają, iż badania ukierunkowane są także na zapewnienie wyższego poziomu bezpieczeństwa pożarowego. Przedmiotem finansowanego ze środków unijnych projektu NANOCORE jest opracowanie nowej i opłacalnej technologii produkcji materiałów wielowarstwowych, spełniających te normy - materiałów rdzeniowych z pianki polimerowej o lepszych parametrach mechanicznych z dodatkiem nietoksycznych środków zmniejszających palność. Większość dodatków ograniczających palność, które wykorzystywane są w piankach polimerowych, nie jest w stanie spełnić nowych norm SOLAS. Zatem piankowe materiały rdzeniowe do wielowarstwowych konstrukcji, wykorzystywane w lekkich i sztywnych strukturach, wymagają nowej generacji dodatków zmniejszających palność, aby obniżyć toksyczność dymu i zapewnić ognioodporność. W ramach projektu NANOCORE powstaje nowy zestaw środków zmniejszających palność, oparty na połączeniu nanocząstek ze środkiem fosforowym. Opracowana w toku projektu technologia będzie bezpośrednio i łatwo transferowalna na inne materiały na bazie polimerów, takie jak termoplasty luzem, materiały termoutwardzalne, kompozyty i inne pianki - umożliwiając spełnienie nowych wymagań konwencji SOLAS. Oczekuje się jednak, że zastosowanie tej technologii nie ograniczy się tylko do budownictwa okrętowego. Zespół projektowy spodziewa się, że układ NANOCORE będzie w stanie odpowiedzieć na potrzeby wszelkich innych zastosowań materiałów z tworzyw sztucznych, w których wymagane są parametry pożarnicze (FST).Więcej informacji: PROJEKT NANOCORE http://www.nanocore-project.eu/ Kraje Hiszpania
