Aktywność sejsmiczna wokół Ziemi jest często obserwowana przez zniekształcone soczewki fal oceanicznych. Modele numeryczne pozwalające na lepsze zrozumienie takiej aktywności korzystają z satelitarnych obrazów fal oceanicznych. Modele te są jednak niekompletne, gdyż brakuje im dokładności w hindcastingu (testowaniu modelu matematycznego, do którego wprowadza się dane historyczne) wahań Ziemi lub aktywności sejsmicznej z przeszłości.

W ramach finansowanej ze środków UE inicjatywy IOWAGA (Interdisciplinary ocean wave for geophysical and other applications) podjęto działania zmierzające do udoskonalenia systemowych modeli Ziemi związanych z oceanicznymi falami powierzchniowymi. Interdyscyplinarna grupa badawcza zastosowała różne techniki pomiarów obejmujące zdalne wykrywanie satelitarne oraz obserwacje sejsmiczne i obrazowanie 3D.

Połączenie obserwacji uzyskanych za pomocą trzech różnych technik pomiarowych pozwoliło badaczom na uzyskanie zdumiewających wyników. Badaczom dało się przewidzieć miejsca generowania fal sejsmicznych w oceanie na terenie wschodniego Pacyfiku i Szkocji.

W projekcie IOWAGA wykorzystano udoskonalony model, aby wykryć szum sejsmiczny, który może zakłócić pomiary satelitarne poziomów morza. Korzystając z danych obrazowania 3D dotyczących fal oceanicznym, badaczom udało się za pomocą nagrań sejsmicznych oszacować wysokości i okresy fali.

Badacze utworzyli model, który można wykorzystać na wielu polach związanych z danymi fal. Nowe zastosowania mogą być przydatne organizacjom zajmującym się prognozowaniem pogody w celu przewidywania fal i hindcastingu.