Dokładniejsze poznanie drożdży nektarowych
Badacze zaczęli zdawać sobie sprawę, że określone gatunki drożdży zmieniają nektar, w którym się rozwijają, przez co wpływają na proces zapylania silniej niż dotychczas sądzono. Jednak do tej pory nie jest do końca jasne, jak zjawisko to następuje i jakie ma następstwa dla roślin i owadów zapylających. W ramach finansowanej przez UE inicjatywy PHENOGENYEAST (Exploring the phenotypic landscape of nectar yeasts in relation to their genetic background) przyjrzano się temu zagadnieniu, badając genetykę i różnorodność drożdży nektarowych, a następnie łącząc je z warunkami otoczenia. Aby zrealizować swój cel, badacze na początku zgromadzili ponad 1000 próbek nektaru w Hiszpanii. W próbkach tych zidentyfikowano dwa najbardziej powszechne typy drożdży nektarowych: Metschnikowia gruessii i M. reukaufii. Jednocześnie badacze zebrali dane środowiskowe dla każdej próbki, po czym wyhodowali poszczególne drożdże w warunkach laboratoryjnych, by poddać je szerszym badaniom. Zespół PHENOGENYEAST odkrył, że te dwa gatunki nie konkurują ze sobą o zasoby, korzystają bowiem preferencyjnie z innych cukrów jako źródeł energii. Oznacza to, że mogą wspólnie korzystać z zasobów we wspólnym otoczeniu, co wyjaśnia dlaczego często występują razem. Ponadto oba drożdże wykazały dużą ilość zmian genetycznych i fizycznych w obrębie gatunku. To jednak nie było zaskoczeniem dla badaczy, ponieważ wyjaśnia, dlaczego te same gatunki mogą występować w nektarze tak dużej liczby gatunków roślin. Na koniec badanie pokazało, że na zmienność w obrębie gatunku silniej wpływają różnice w środowisku niż odległość geograficzna. Inicjatywa PHENOGENYEAST ujawniła nowe informacje na temat genetyki drożdży nektarowych, dziedziny dotychczas nie w pełni zbadanej. Wiedza ta pomoże biologom specjalizującym się w zjawisku zapylania i ekologom ewolucyjnym lepiej zrozumieć interakcje między roślinami a owadami zapylającymi.
Słowa kluczowe
Drożdże nektarowe, interakcje roślina-owad zapylający, tło genetyczne, Metschnikowia
