Nowe techniki rozwoju terenów leśnych w regionie śródziemnomorskim
Naukowcy z Uniwersytetu w Granadzie, Hiszpania, opracowali nowe procedury zalesiania gruntów uprawnych, które opierają się na zależnościach między glebą a roślinami, aby poprawić zdolność przetrwania i rozwoju roślin w środowisku śródziemnomorskim. Wyniki badania zostały w części opublikowane w czasopiśmie Annals of Forest Science. Maria Noelia Jiménez Morales z Wydziału Edafologii i Chemii Rolnej, autorka artykułu, powiedziała, że badania "dostarczają nowych danych naukowych na temat optymalnych technik zalesiania gruntów uprawnych w regionie śródziemnomorskim, udostępniając nowe sposoby planowania zalesiania z uwzględnieniem warunków regionalnych". Techniki wypracowane przez zespół naukowców wspomogą realizację unijnych programów zalesiania gruntów uprawnych, które stanowią element wspólnej polityki rolnej (CAP). Unia Europejska przygotowała programy intensywnego zalesiania i rekultywacji terenów leśnych, które mają zasadnicze znaczenie dla obniżenia emisji gazów cieplarnianych, przyczyniając się do spowolnienia zmian klimatycznych i ochrony bioróżnorodności. Zalesianie to proces sadzenia drzew lub nasion drzew na terenie, na którym nigdy wcześniej nie było lasu. Setki tysięcy osób przeniosły się w ciągu minionych dekad w całej UE z terenów wiejskich do miast, a proces wyludniania wiązał się z porzucaniem rozległych terenów uprawnych, stwarzając doskonałą okazję do zakładania nowych lasów. Unia Europejska opracowała w latach 90. XX w. wspólnotowy program pomocy na rzecz zalesiania. Mimo iż program zakończył się sukcesem, doprowadzając do zalesienia około 3 milionów hektarów (ha) gruntów rolnych w całej UE (w tym 685.000 ha w samej tylko Hiszpanii), działania były prowadzone bez jakichkolwiek kryteriów czy wytycznych technicznych i środowiskowych. Hiszpański zespół przeanalizował, jaki wpływ na młode rośliny mają różne techniki przygotowania gleby pod zalesianie, koncentrując się na zależnościach między glebą a roślinami. Naukowcy zbadali również oddziaływanie programów zalesiania na poziom bioróżnorodności. Ich celem było wskazanie optymalnych warunków przekształcania gruntów rolnych w leśne. Swoje testy przeprowadzili na kilku obszarach, które były wcześniej gruntami rolnymi wykorzystywanymi do uprawy zbóż i hodowli bydła. Prace zaowocowały szeregiem zaleceń. Wskazano między innymi na potrzebę programów umiarkowanego zalesiania i niskiej gęstości sadzenia, aby umożliwić kolonizację gruntów przez naturalnie występujące rośliny. Naukowcy zalecili również wybieranie do zalesiania gruntów rolnych, które znajdują się w pobliżu naturalnie występujących lasów i krzewów, aby pozyskiwać z nich nasiona oraz zapewnić sukcesję roślin. Wreszcie zasugerowali, że należy wykorzystywać aktywne grunty rolne do programów zalesiania, ponieważ przekształcanie ich w las sprzyja przetrwaniu bioróżnorodności. Naukowcy podkreślili, że omawiane techniki nie sprawdzą się w każdym państwie unijnym, niemniej będą przydatne w regionie śródziemnomorskim.
Kraje
Hiszpania