European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS

Article Category

Wiadomości
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2023-03-09

Article available in the following languages:

Naukowy przegląd polityki wodnej

Chociaż lasy na świecie dostarczają znacznej ilości wilgoci, z której powstają deszcze, to ten istotny wkład w obieg wody jest często przeoczany w polityce zasobów wodnych. To ogólna konkluzja nowych badań, których wyniki zostały opublikowane przez szwedzkich i węgierskich nau...

Chociaż lasy na świecie dostarczają znacznej ilości wilgoci, z której powstają deszcze, to ten istotny wkład w obieg wody jest często przeoczany w polityce zasobów wodnych. To ogólna konkluzja nowych badań, których wyniki zostały opublikowane przez szwedzkich i węgierskich naukowców w czasopiśmie Global Change Biology. Paneuropejski zespół ostrzega, że skurczenie obszarów leśnych redukuje regionalne i kontynentalne opady deszczu. Jeden z członków zespołu, David Ellison z Węgierskiej Akademii Nauk, pyta: "Czy lasy są korzystne dla bilansu wody? Na pozór proste pytanie dzieli naukowców na dwa obozy - tych, którzy postrzegają drzewa jako odbiorców wody i tych, którzy widzą w nich dostawców wody. W artykule wykazano, że różnice między tymi dwoma obozami wynikają z przyjmowanej skali przestrzennej. Lasy, których wkład w obieg wody ma kluczowe znaczenie dla przetrwania człowieka i przyszłego dobrobytu, należy postrzegać jako globalne dobro publiczne, które należy chronić i eksploatować z korzyścią dla wszystkich." Z perspektywy lokalnej drzewa to konsumenci wody, jednak przyjmując szersze spojrzenie, drzewa dostarczają wilgoć do atmosfery, która przekształca się w opady deszczu. Niektóre suche obszary są niemal całkowicie uzależnione od deszczu, który przychodzi za pośrednictwem atmosfery z obszarów leśnych. Na chwilę obecną, to jednak ta pierwsza interpretacja dotycząca drzew - jako konsumentów wody - tworzy podstawy znacznej części prawodawstwa, tj. Dyrektywy 2000/60/WE i Ramowej Dyrektywy Wodnej UE (WFD), która obejmuje strategie wyceny wody. Dyrektywa ta nie uwzględnia jednak wkładu lasów w obieg wody. Jeżeli powierzchnia lasów będzie się nadal kurczyć, to istnieje ryzyko ograniczenia w wielu miejscach zarówno opadów deszczu, jak i zasobów wodnych. Przystosowanie się do tych zmieniających się okoliczności będzie wymagać przyjęcia strategii zalesiania, aby zapewnić wzrost opadów atmosferycznych w regionach, w których opady te maleją. Urbanizacja, postępujące wylesianie i przekształcanie terenów leśnych w rolnicze - to wszystko niesie potencjalnie negatywne konsekwencje dla poziomu opadów atmosferycznych na świecie. Wyniki badań sugerują, że decydenci powinni uwzględnić zależność między lasami a zapewnianiem opadów atmosferycznych przy ocenie wartości usług ekosystemowych oraz promować zalesianie, opracowywać strategie łagodzenia suszy, zarządzać użytkowaniem gruntów i mierzyć "ślad wodny". Ślad wodny to wskaźnik zużycia wody, który obejmuje zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie zużycie wody przez konsumenta lub producenta. W przypadku poszczególnych osób, społeczności czy przedsiębiorstw definiuje się go jako całkowitą objętość słodkiej wody zużywaną do produkcji towarów i usług konsumowanych przez poszczególne osoby lub społeczności albo produkowanych przez przedsiębiorstwa. Pierwsze europejskie ustawodawstwo wodne, które wprowadziło normy dotyczące rzek i jezior wykorzystywanych do czerpania wody pitnej przyjęto w 1975 r., by następnie w 1980 r. wyznaczyć wiążące cele w zakresie jakości wody pitnej. Objęło ono również przepisy dotyczące jakości wód zarybionych, a także tych, w których żyją skorupiaki, kąpielisk oraz wód gruntowych. Głównym narzędziem kontroli emisji była Dyrektywa 76/464/EWG w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre niebezpieczne substancje. Europejska polityka wodna przeszła proces restrukturyzacyjny, a WFD przyjęta w 2000 r. wyznacza cele w zakresie ochrony wody w przyszłości. Aczkolwiek, w obecnej postaci w WFD pojawia się tylko jedna wzmianka o lasach i nie ma żadnej na temat leśnictwa, mimo ich potencjalnego oddziaływania na strumienie, rzeki i jeziora. Zespół odkrył, że w Europie główny nacisk na strategie zalesiania wiąże się z potencjałem lasów w zakresie sekwestracji dwutlenku węgla lub ich wartości jako źródła bioenergii. Zdecydowanie zbyt mały nacisk kładzie się na ich potencjalne zastosowanie jako narzędzia do adaptacji, w szczególności sprzyjającego zwiększonym opadom atmosferycznym i walce z suszą.Więcej informacji: Expertanswer: http://www.expertsvar.se/english/

Kraje

Szwecja