Szczepionki plazmidowe w walce przeciwko alergiom
W ciągu ostatnich trzydziestu lat zaobserwowano znaczny wzrost występowania chorób alergicznych, takich jak astma i przewlekłe zapalenie zatok nosowych. Stąd też zapotrzebowanie na środki terapii zapobiegawczej w postaci szczepionek DNA opartych na alergenach. Partnerzy z projektu UE użyli popularnych alergenów z roztoczy kurzu i pyłków parietarii lekarskiej (Parietaria officinalis) do skonstruowania szczepionek opartych na plazmidach. W ramach projektu ALLDNAVAC konsorcjum naukowców przeprowadziło badania, których celem było opracowanie i dokonanie oceny szczepionek zmieniających reakcje alergiczne. Partnerzy projektu w centrum DRFZ w Niemczech opracowali szczepionkę DNA dostarczającą antygen bezpośrednio do głównego układu zgodności tkankowej (MHC, major histocompatibility complex) klasy II. Ten rejon koduje białka regulujące ładowanie antygenu na same białka MHC w przedziale lizosomalnym. Zostało to osiągnięte przez wiązanie antygenu owalbuminy z niezmiennym łańcuchem peptydowym, który charakteryzuje się niespecyficznym wiązaniem do różnorodnych allotypów białek MHC klasy II. Dwie funkcje systemu zapobiegają aktywacji humoralnego systemu immunologicznego, który jest oparty na wytwarzaniu przeciwciał. Po pierwsze DNA plazmidowe indukowało silne różnicowanie komórek T bez odpowiedzi przeciwciałowej. Po drugie antygen jest utrzymywany w transfekowanych komórkach i dlatego może być bezpieczniejszym rozwiązaniem. Ogólnie szczepionka oparta na DNA plazmidowym może być sposobem wykorzystania działania komórek pomocniczych T typu Th2 bez wywoływania reakcji alergicznych. Ponadto możliwe jest skierowanie jej na pożądane reakcje komórek T w celu zrozumienia reakcji autoimmunologicznych.