Tabele aktywności fenologicznej dla szkodników rzepaku
Rzepak jest ważną rośliną uprawną w Unii Europejskiej, hodowaną na obszarze około 3,0–3,5 milionów hektarów (przewiduje się, że liczba ta wzrośnie). W chwili obecnej ochrona upraw rzepaku polega na wielokrotnym stosowaniu pestycydów, które mogą szkodzić gatunkom innym niż docelowe, zmniejszać bioróżnorodność i niszczyć środowisko. W ramach projektu MASTER opracowano opłacalne i mniej szkodliwe dla środowiska strategie zintegrowanego zarządzania szkodnikami (ang. IPM, integrated pest management) dla upraw rzepaku. Uzyskano to poprzez maksymalne zwiększenie kontroli biologicznej szkodników i zminimalizowanie zastosowania pestycydów. W ramach projektu MASTER opracowano tabele aktywności fenologicznej dla sześciu głównych szkodników rzepaku ozimego. Tabele te, udostępnione nieodpłatnie, opisują wpływ warunków klimatycznych na aktywność szkodników. Tabele zastosowano do włączenia modeli fenologicznych dla szkodników do systemu wspierania decyzji (ang. DSS, decision support system) proPlant. Można je również włączyć do innych systemów DSS. Na podstawie analizy codziennych warunków pogodowych systemy mogą przewidzieć, kiedy szkodniki staną się aktywne i na jak długo. Łącząc te informacje z istniejącymi modelami można informować rolników o najodpowiedniejszym okresie stosowania pestycydów, najlepiej na początku migracji szkodnika. Badania wskazują na bardzo długie okresy aktywności szkodników z kilkoma szczytami migracji. Gdyby pestycydy miały być stosowane tylko na początku migracji, nie zadziałałyby one na szkodniki migrujące później z powodu zmniejszającej się skuteczności zastosowanych środków.
