Identyfikowanie mięsa na drodze od hodowcy do konsumenta
Dostępne metody identyfikacji mięsa nie zostały do tej pory w pełni rozwinięte. Trudności występują w zakresie konsekwentnego zastosowania tych metod, zapewnienia rzetelności wyników oraz ich oceny. W ramach finansowanego przez Komisję Europejską projektu EID + DNA TRACING utworzono grupę specjalistów, która zajęła się opracowaniem elektronicznych metod identyfikacji oraz markerów molekularnych w celu poprawy istniejących metod identyfikowania spożywanego mięsa. Zgodnie z przepisami obowiązującymi na terenie UE zaproponowano podwójny system oparty na elektronicznej identyfikacji oraz profilowaniu genetycznym. Największym wyzwaniem w pracy zespołu było rozwiązanie problemu ograniczeń związanych z zastosowaniem bolusa i wstrzykiwanych transponderów. Problem ten rozwiązano po skonstruowaniu i przetestowaniu nowego rodzaju czytnika. W pracach skupiono się również na metodach automatycznego przesyłania danych w przypadku zwierząt i mięsa, a także sprawdzono możliwości odzyskiwania transponderów w rzeźni. W ramach projektu jedna z grup specjalistów stworzyła model logistyczny, który wykorzystano do przewidywania stopnia utrzymywania się bolusa w przedżołądku przeżuwaczy. Badania te przeprowadzono na bydle i owcach, dla których przewidywano stopień utrzymania bolusa. Średnia błędu wyniosła mniej niż 2%. Testy przeprowadzono również na bawołach; stopień utrzymania został wystarczająco trafnie przewidziany dzięki zastosowaniu modelu. Badania te umożliwiły stworzenie i przetestowanie prototypów. Opracowano nowe bolusy przeznaczone do identyfikacji bydła, bawołów, owiec oraz kóz. Okazało się, że w prototypach tych przezwyciężono ograniczenia obecne w dotychczas dostępnych bolusach. Ich stopień utrzymania średnio- i długoterminowego był lepszy niż w standardowych bolusach dostępnych do tej pory.