Inteligentna konwergencja usług
Globalna konwergencja transmisji rozsiewczych, telekomunikacji i Internetu stworzyła wiele możliwości świadczenia nowych usług konsumentom, łącząc istniejące sieci w spójną całość. Prowadzone w toku projektu FLOWS prace badawcze nad konwergencją standardów łączności bezprzewodowej złożyły się na nowo powstałą wizję ulepszonych usług mobilnych. Główną koncepcją przyjętą w projekcie FLOWS była wspólna sieć dostępowa oparta na protokole IP (Internet Protocol). W tej wspólnej sieci użytkownik z jednym tylko terminalem mobilnym łączyłby się przez punkty dostępowe na bazie najodpowiedniejszych spośród dostępnych standardów łączności bezprzewodowej, stosownie do miejsca pobytu użytkownika i jego mobilności. Takie rozwiązanie nie tylko zapewniałoby dostęp do lepszych usług głosowych, ale też wzbogaciłoby je o usługi informacyjne i rozrywkowe. Jako środek służący osiągnięciu elastycznej konwergencji wielorakich standardów łączności bezprzewodowej uczestnicy projektu FLOWS skonstruowali i zaprezentowali macierze antenowe MIMO (Multiple Input – Multiple Output) przeznaczone do stosowania w terminalach bezprzewodowych. W jednym terminalu mogą się znajdować elementy antenowe: dwa w małym aparacie telefonicznym, cztery w urządzeniu PDA, a szesnaście lub więcej w komputerze przenośnym. Niemniej odstęp między elementami antenowymi jest uwarunkowany ich wzajemnym sprzężeniem, które powinno być możliwie jak najmniejsze dla zapewnienia skuteczności systemu antenowego MIMO. Naukowcy z University of York zajęli się problemami związanymi z wieloelementową konfiguracją antenową, która wpływa na działanie systemu przetwarzania sygnałów MIMO. Oprócz kierunkowej odpowiedzi elementów antenowych zasymulowano wpływ wzajemnego sprzężenia anten na pojemność informacyjną kanału MIMO z zastosowaniem modelu rozpraszaczy skończonych. Dobrze znany jest fakt, że wzajemne sprzężenie anten można kompensować podczas przetwarzania sygnału MIMO. Niemniej uczestnicy projektu FLOWS wyjaśnili wszelkie kontrowersje odnoszące się do możliwości dodatniego wpływu wzajemnego sprzężenia anten na pojemność kanału MIMO. Dopiero dzięki uzyskaniu tej kluczowej wiedzy można było zaproponować nowe konfiguracje anten do celów integracji w wielomodowych terminalach użytkowników.
