Sporządzanie map na podstawie modeli logiki niepewności Zastosowanie ontologicznego podejścia do testowania wydań map umożliwia reprezentację oraz wyliczanie ich podstawowych specyfikacji pomimo pewnych nasuwających się niepewności. Gospodarka cyfrowa © Shutterstock Systemy informacji geograficznej (GIS) zdolne są do symulowania podejścia do rozwiązania problemu w oparciu o geografię. Podejście takie może być stosowane w wielu dziedzinach obejmujących handel, przemysł oraz życie na codzień. Jeden z problemów z danymi geograficznymi polega na tym, że pochodzą one z różnych źródeł. To z kolei powoduje często, iż takie dane są nieprecyzyjne, niepewne, niekompletne, subiektywnie jakościowe oraz trudne do powiązania z informacjami ilościowymi w istniejącym systemie GIS. W celu usunięcia takich niepewności poczyniono wysiłki, by ustandaryzować informacje geograficzne poprzez opracowanie technik zaczerpniętych z różnych branży przemysłu. W ramach projektu REVIGIS zamierzano rozpocząć poszukiwanie nowych teorii i narzędzi, które mogą pomóc w poprawie dokładności niepewnych informacji geograficznych. Przy użyciu logiki rozmytej, polegającej właściwie bardziej na przybliżonym podejściu aniżeli na precyzyjnej argumentacji, w prowadzonych badaniach wykorzystano powiązanie różnych formalnych technik zapewniających obsługę przetwarzania niepewności danych przestrzennych. Zostało to zastosowane do wydania map reprezentujących część rzeczywistego świata. Pomimo tego, informacje geograficzne różnią się także pod względem ogółu specyfikacji i ich określonego celu. Dla przykładu; mapa geologiczna spełnia zupełnie inne zadanie niż mapa topograficzna. Co więcej, jedynie niedużą część dostępnych szczegółów można przetworzyć na metadane, pomimo, że istnieje coraz więcej obszarów specjalizacji. Zamierzeniem było rozważenie wszystkich specyfikacji w sposób całościowy oraz stworzenie na tej podstawie logicznej adaptacji. Pozwala to na sprawdzenie danych oraz ustalenie czy występuje logicznie wypróbowany model dla określonej specyfikacji, a także umożliwia, by specyfikacja rozwijana była w sposób ciągły. Możliwe jest także regularne łączenie danych zewnętrznych. Takie podejście jest szczególnie ważne dla wydawców map, przesiębiorstw zbierających dane map oraz programistów modeli logicznych.
