Trudne wyzwania przed rybołówstwem na Filipinach
Ponieważ przemysł rybny stanowi jedną piątą gospodarki filipińskiej, dając zatrudnienie 10 milionom ludzi, szczególnie ważne jest zapewnienie zrównoważonych metod oraz procedur jego monitorowania. Tego rodzaju działania mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia faktu, dlaczego pomimo wzrostu gospodarczego w tym sektorze, udział Filipin w rynku w rzeczywistości zmniejszył się od lat 80. Na podstawie tych założeń opracowano trzy poziomy monitorowania, stanowiące narzędzia wykorzystywane do planowania i optymalizacji produkcji we wszystkich łowiskach. Oprócz tych narzędzi monitoringu, opracowano również modele hydrodynamiczne i depozycyjne. Wskazano trzy podstawowe wyzwania: zrównoważony wzrost gospodarczy, zarządzanie środowiskiem oraz sprawiedliwy i równy podział korzyści wśród wszystkich zaangażowanych stron. Mimo obniżenia wielkości produkcji, filipiński przemysł rybny wykazuje ogromny potencjał rozwoju, zarówno jeśli chodzi o bezpieczeństwo żywności, jak i zatrudnienie. To ostatnie uznano za ważny obszar zainteresowań, ponieważ okazało się, że większość rybaków uzyskuje w rzeczywistości najniższe dochody, mając niewielkie możliwości przekształcania zasobów w zyski. Ponadto uznano, że zintegrowane podejście do ekosystemu w zarządzaniu przemysłem rybnym stanowi najlepszą politykę z wielu przyczyn. Jedną z nich jest fakt, że degradacja wrażliwych siedlisk, takich jak lasy namorzynowe oraz rafy koralowe, była powiązana z rozwojem praktyk akwakulturowych. Wdrożenie takiego zintegrowanego podejścia do ekosystemu w odniesieniu do ziemi, wody oraz zasobów żywych zapewnia ochronę środowiska oraz stosowanie praktyk zrównoważonego rozwoju. Ponadto w ramach badań udało się opracować zarys różnych kodeksów postępowania i praktyk na podstawie analizy oceny oddziaływania na środowisko. Opracowano przepisy dotyczące akwakultury w celu syntetycznego przedstawienia istniejących procedur i praktyk. Te kodeksy postępowania zapewniły, że wytyczne dotyczące najlepszy praktyk nie wpływają niekorzystnie na najbiedniejsze i najmniejsze łowiska. Opracowano również przewodnik w celu rozpowszechnienia zdobytej wiedzy wśród wszystkich zainteresowanych stron, ze szczególnym uwzględnieniem lokalnych samorządów oraz społeczności, aby wspomóc skuteczniejsze eliminowanie zagrożeń, gromadzenie informacji dotyczących polityk oraz lepsze wykorzystanie potencjału akwakultury w odniesieniu do bezpieczeństwa żywności, generowania dochodów oraz zatrudnienia.
