European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS

Unveiling the history of the Galaxy with its fossil stars

Article Category

Article available in the following languages:

Wykrywanie prastarych gwiazd

Finansowani przez UE naukowcy zdołali wykorzystać nieuchwytne białe karły (WD), zaliczające się do najstarszych obiektów w znanym wszechświecie, do wyjaśnienia początku i rozwoju naszej galaktyki.

Energia icon Energia

Gwiazdy występują w grupach zwanych galaktykami, do których należy nasza Droga Mleczna. Mają one własne cykle życia – rodzą się, rozwijają i umierają. WD są typową formą końcową w ewolucji mniejszych gwiazd, choć są nawet do ośmiu razy większe od naszego Słońca. Należą do najstarszych obiektów w znanym wszechświecie. Badanie tych "gwiezdnych skamielin" może dostarczyć ważnych informacji na temat kształtowania się rozwoju naszej galaktyki. Jednak WD cechują się niską jaskrawością. Są tak blade, że do chwili obecnej udało się zidentyfikować tylko kilka z nich. Europejscy naukowcy postanowili wykorzystać niezwykle zaawansowane możliwości technologiczne w zakresie obserwacji gwiezdnej i eksperymentalne, by wykryć i sklasyfikować WD. Umożliwił im to projekt "Odkrywanie historii Galaktyki w oparciu o jej skamieniałe gwiazdy" (Galfos) finansowany ze środków UE. Galaktyka spiralna, widziana z krawędzi przypomina stereotypowy spodek latający. Gwiazdy w takich galaktykach, jak Droga Mleczna, występują w trzech różnych regionach, a mianowicie w jądrze, dysku i halo. Jądro jest ośrodkiem skupienia gwiazd. Otacza je płatki obracający się dysk, w którym znajdują się gwiazdy i materia międzygwiazdowa. Dalej znajduje się słabiej widoczne gwiezdne halo. Umiejscowienie gwiazd w strukturze galaktyki jest luźno powiązane z wiekiem gwiazd. Dysk składa się z dwóch różnych populacji: młodszych, szybciej obracających się gwiazd w cienkim dysku, i przede wszystkim starszych i wolniej obracających się gwiazd w grubym dysku. W oparciu o warstwowe obrazy uzyskane na podstawie obserwacji miesiąc po miesiącu, naukowcy zmierzyli względne ruchy (ruch własny) wszystkich gwiazd zidentyfikowanych z niezwykle wysoką dokładnością. Kryterium ruchu własnego pozwoliło na jasne rozróżnienie między WD na cienkim dysku z jednej strony, a WD na grubym dysku i halo z drugiej. W związku z tym badacze opracowali listę ważnych potencjalnych zimnych WD i scharakteryzowali je. W ramach projektu Galfos zidentyfikowano wiele WD i przeanalizowano je, uzyskując w ten sposób informacje na temat historii naszej galaktyki.

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania