Inny koniec hiszpańskich i włoskich grup terrorystycznych
W finansowanym przez UE projekcie "How terrorism ends: A comparative analysis of underground organisations in Italy and Spain" (HTE) dokładniej przestudiowano czynniki wpływające na zaprzestanie działalności przez terrorystów i rozpad ich grup. Dzięki analizie ilościowej i porównawczych analizach przypadku naukowcy odkryli, że istnieje wiele różnic w doświadczeniach każdego z państw. W oparciu o obecnie dostępne dane badający przyjrzeli się wszystkim rodzajom grup terrorystycznych w Hiszpanii i we Włoszech od 1970 do 2010 r. Dla tego okresu, naukowcy analizowali kluczowe przyczyny, dla których terroryści opuszczali swoje grupy, takie jak porażka, negocjacje, zwycięstwo i rozłam. We Włoszech terroryści zaprzestawali swojej działalności na skutek działań policji, rozłamu oraz zaoferowanych korzyści prawnych. Za to w Hiszpanii najbardziej skuteczną metodą rozbijania grup były represyjne akcje policji. W szerszym ujęciu, naukowcy zauważyli, że cykle przemocy były w dużej mierze połączone z wydarzeniami ze świata polityki, takimi jak okres wyborczy. Stwierdzono też, że im dana grupa terrorystyczna była większa, tym dłużej funkcjonowała. Dodatkowo, przyczyny powołania tych grup wpływały na długość ich istnienia. We Włoszech grupy, które skupiły się na zmianie reżimu (47,5%) i rewolucjach społecznych (45%) trwały dłużej niż te skupiające się na zmianach terytorialnych bądź politycznych. Dla kontrastu, grupy hiszpańskie starające się o zmiany terytorialne (46%) przetrwały najdłużej. Podczas badań przypadku skupiono się na czynnikach powodujących zaprzestanie działalności i angażowanie się członków byłych organizacji ETA (Hiszpania), Czerwone Brygady (Włochy) oraz innych kluczowych ekspertów i informatorów. Osoby badane w Hiszpanii wskazały, że najistotniejszym elementem były aresztowania. Jednakże, nawet po aresztowaniu wierzyli w słuszność swojej sprawy. Dla kontrastu, byli włoscy terroryści podawali więcej powodów, dla których opuścili grupy terrorystyczne, takich jak dobrowolne odejście, aresztowanie, jednostkowe ucieczki lub rozpad grupy. Najważniejsze były czynniki na poziomie mikro (chęć reintegracji ze społeczeństwem, ojcostwo itp.). Kolejnymi były utrata wiary w grupę i nawet w mniejszym stopniu, represje i działania prawne. Wszystkie wyniki są istotne ponieważ ukazują, że motywacje dla terroryzmu w Europie różnią się w zależności od państwa. Ponadto, europejskie państwa muszą dokładnie przeanalizować swoje wewnętrzne dynamiki i wdrożyć różne strategie eliminacji groźnych grup terrorystycznych.
