Zapobieganie skażeniu wody ołowiem Naukowcy dokonali postępów w zakresie usuwania metali toksycznych z wody pitnej przy użyciu metabolitów bakteryjnych i powierzchni mineralnych. Zmiana klimatu i środowisko © Thinkstock Szacuje się, że w jednej czwartej domów w Europie jest co najmniej jedna rura ołowiana (Pb). Jest to kwestia dotycząca zdrowia publicznego, ponieważ w razie korozji, toksyczny metal może wejść w kontakt z wodą pitną. Jednym z potencjalnych rozwiązań jest wykorzystanie bakterii produkujących cząstki, które mogą wspomagać przyłączanie cząstek metalu do kalcytu. Niestety naukowcy wciąż w pełni nie rozumieją, na czym dokładnie polega ten proces sorpcji. Finansowany ze środków UE projekt "The role of microbial metabolites in Pb-calcite surface interactions" (MIME) rzucił nieco więcej światła na to zagadnienie, czerpiąc ze specjalistycznej wiedzy w dziedzinie uzdatniania wody, geologii, fizyki powierzchniowej i biologii. Naukowcy wykorzystali zaawansowane techniki analityczne do zbadania podstaw biogeochemicznych kryjących się za zachowaniem Pb na skalę molekularną, przyglądając się kolejno poszczególnym zmiennym. To pozwoliło na stworzenie mapy procesów, za sprawą których materiały organiczne pośredniczą w przyłączeniu nanocząstek siarczku Pb do powierzchni mineralnych. Wnioski uzyskane na tej podstawie mogą posłużyć do opracowania kryteriów wyboru bakterii, które produkowałyby cząstki nadające się do sorpcji metali toksycznych do powierzchni mineralnych. Informacje te są szczególnie przydatne w kontekście doskonalenia uzdatniania wody pitnej. Słowa kluczowe Zanieczyszczenie ołowiem, metale toksyczne, woda pitna, metabolity bakteryjne, powierzchnie mineralne, uzdatnianie wody, biogeochemia, nanocząsteczki
