Badanie polityki rolnej UE
W ramach projektu AGRIREFORM (Farmers in Brussels: Agricultural interest groups and the Common Agricultural Policy, 1967-1992) badano rolę i wpływ zorganizowanych grup interesu zrzeszających rolników. Grupy oraz władza, jaką dysponują, przyczyniły się do braku wprowadzenia głębokiej reformy wspólnej polityki rolnej (WPR) przed 1992 r. WPR to najstarsza i najbardziej kontrowersyjna, a jednocześnie najważniejsza polityka publiczna współczesnej UE. W końcu lat 60. XX w. nadprodukcja spowodowała gwałtowny wzrost wydatków w rolnictwie. Kosztowne dopłaty w ramach WPR stanowiły silną zachętę do reform i Komisja Europejska podejmowała liczne próby zmiany polityki rolnej w tym okresie. W ramach projektu badano, w jaki sposób i w jakim stopniu interesy farmerów i ich zorganizowana reprezentacja zmieniały się w reakcji na zmiany europejskiej polityki i próby reform podejmowane przez Komisję Europejską. Uczeni badali europeizację i instytucjonalizację rolniczych interesów. Przeprowadzono szczegółową analizę zmian organizacji rolniczych, uwzględniając dokonaną przez państwa członkowskie redefinicję preferencji rolnictwa, która odbyła się kategoriach europejskich, a nie tylko krajowych. Przeanalizowano także dwa produkty rolne: zboża i mleko. Analizy te dostarczyły ważnych danych na temat tego, dlaczego i w jaki sposób krajowe i wspólnotowe organizacje farmerskie były w stanie sprzeciwić się radykalnym reformom proponowanym przez Komisję Europejską. Pozwoliły też na zbadanie stopniowego osłabienia siły lobbingu rolników. Aby zgromadzić potrzebne dane empiryczne, zespół sięgnął do wielu archiwów i innych źródeł. W szczególności szereg przeprowadzenie wielu częściowo ustrukturyzowanych wywiadów z najważniejszymi przedstawicielami grup rolniczych oraz urzędnikami Komisji Europejskiej umożliwiło poznanie osobistych opinii na temat wpływ zorganizowany grup na tworzenie polityki.
Słowa kluczowe
Rolniczy, lobbing rolniczy, tworzenie polityki, rolnicy, wspólna polityka rolna
