Badanie polityki rolnej UE
W ramach projektu AGRIREFORM (Farmers in Brussels: Agricultural interest groups and the Common Agricultural Policy, 1967-1992) badano rolę i wpływ zorganizowanych grup interesu zrzeszających rolników. Grupy oraz władza, jaką dysponują, przyczyniły się do braku wprowadzenia głębokiej reformy wspólnej polityki rolnej (WPR) przed 1992 r. WPR to najstarsza i najbardziej kontrowersyjna, a jednocześnie najważniejsza polityka publiczna współczesnej UE. W końcu lat 60. XX w. nadprodukcja spowodowała gwałtowny wzrost wydatków w rolnictwie. Kosztowne dopłaty w ramach WPR stanowiły silną zachętę do reform i Komisja Europejska podejmowała liczne próby zmiany polityki rolnej w tym okresie. W ramach projektu badano, w jaki sposób i w jakim stopniu interesy farmerów i ich zorganizowana reprezentacja zmieniały się w reakcji na zmiany europejskiej polityki i próby reform podejmowane przez Komisję Europejską. Uczeni badali europeizację i instytucjonalizację rolniczych interesów. Przeprowadzono szczegółową analizę zmian organizacji rolniczych, uwzględniając dokonaną przez państwa członkowskie redefinicję preferencji rolnictwa, która odbyła się kategoriach europejskich, a nie tylko krajowych. Przeanalizowano także dwa produkty rolne: zboża i mleko. Analizy te dostarczyły ważnych danych na temat tego, dlaczego i w jaki sposób krajowe i wspólnotowe organizacje farmerskie były w stanie sprzeciwić się radykalnym reformom proponowanym przez Komisję Europejską. Pozwoliły też na zbadanie stopniowego osłabienia siły lobbingu rolników. Aby zgromadzić potrzebne dane empiryczne, zespół sięgnął do wielu archiwów i innych źródeł. W szczególności szereg przeprowadzenie wielu częściowo ustrukturyzowanych wywiadów z najważniejszymi przedstawicielami grup rolniczych oraz urzędnikami Komisji Europejskiej umożliwiło poznanie osobistych opinii na temat wpływ zorganizowany grup na tworzenie polityki.