Narzędzia gospodarki wodnej dla laguny Thau Naukowcy zbadali wpływ rolnictwa i innej aktywności ekonomicznej na środowisko wodne laguny Thau położonej na południu Francji. Uzyskane informacje wykorzystano do opracowania nowych narzędzi gospodarki wodnej. Zmiana klimatu i środowisko © Shutterstock W ramach projektu DITTY opracowano naukowe i operacyjne podstawy zrównoważonego wykorzystania laguny Thau w południowej Francji. Ma ona 21km długości i 8km szerokości i jest największym spośród jezior przybrzeżnych tamtego rejonu. Stanowi również centrum dobrze prosperującej branży związanej z mięczakami. Przy użyciu systemu informacji geograficznej (GIS, Geographic Information System) opracowano zintegrowane podejście do laguny, jej zlewni i połączeń z morzem. Wyniki pokazały, że wykorzystana metoda znalazła się w ramach Europejskiej Dyrektywy Wodnej dla wód przejściowych i przybrzeżnych. Jednym z głównych obszarów zainteresowania zespołu badawczego oraz użytkowników końcowych było zagrożenie bakteryjnym skażeniem wody oraz mięczaków. Dlatego opracowano metodę symulowania wpływu skażenia mikroorganizmami pochodzącymi ze ścieków i rozwijających się miast. Dla każdej rzeki wpływającej do laguny obliczono maksymalny dozwolony przepływ (MAF, Maximum Allowable Flux). MAF zdefiniowano jako wartość progową, po przekroczeniu której obszary hodowli mięczaków są uważane za poddane wpływowi zanieczyszczeń bakteriologicznych. Wyniki przedyskutowano z użytkownikami końcowymi laguny z perspektywy gospodarki wodnej. Szczególnie ważne było obliczenie zmian w poziomie koncentracji bakterii w lagunie podczas powodzi i porównanie tych wartości z MAF. Powodzie generują największe ryzyko skażenia bakteriologicznego. Jeśli przepływ rzeki był niższy niż MAF, nie było potrzeby udoskonalenia przetwarzania ścieków. Jeśli zmiany w poziomie koncentracji bakterii okazały się wyższe od wartości MAF, podejmowano odpowiednie działania w oczyszczalniach. Ta metoda okazała się najlepszym sposobem ograniczenia skażenia bakteriologicznego. Na potrzeby laguny opracowano system wspomagania decyzji, który udostępniał użytkownikom końcowym różne scenariusze zależne od ograniczeń finansowych, społeczno-ekonomicznych oraz środowiskowych. Scenariusze były następnie oceniane pod kątem potrzeb użytkowników końcowych. Program OMEGA THAU wykorzystano do zidentyfikowania nowych narzędzi zarządzania oraz prognozowania kryzysów środowiskowych dzięki używaniu systemów wczesnego ostrzegania.
