Wykorzystywanie osadów rzecznych do sekwestracji dwutlenku węgla
Krawędzie oceaniczne o dominacji procesów rzecznych (RIOMAR) odpowiadają w przybliżeniu za połowę ilości węgla wymienianego między lądem i oceanem. Jednak pomimo tego, że krawędzie oceaniczne pełnią funkcję długoterminowych zbiorników materii organicznej, czynniki odpowiedzialne za sekwestrację węgla w podwodnych deltach rzecznych wciąż nie są należycie zbadane. W szczególności brakuje danych na temat roli zjawisk perturbacyjnych, takich jak powodzie. Aby uzupełnić tę lukę, zespół finansowanego przez UE projektu Somflood zaproponował przeprowadzenie analizy składu materii organicznej osadów z włoskiej rzeki Po. Zasadniczym celem było zbadanie skutków podstawowych zjawisk fizycznych dla procesów odpowiedzialnych za obieg i ostateczną formę materii organicznej w osadach powodziowych. Członkowie projektu przeprowadzili szereg analiz i zbadali skład oraz fizyczne właściwości materiału zgromadzonego wzdłuż ramion delty. Po zebraniu tego materiału odkryto, że materia organiczna zachowuje swój skład niezależnie od morfologii prodelty i wylewania rzeki. Te wnioski zaprzeczały początkowo przyjętym hipotezom. Potrzeba jednak dalszych wysiłków, aby zrozumieć rolę dużych powodzi w przenoszeniu materiału z lądu do systemu nadbrzeżnego. Badania przeprowadzone przez zespół projektu Somflood dostarczyły bezcennych informacji na temat wpływu wewnętrznej budowy systemów tworzonych przez prodelty na wymianę węgla między lądem a oceanem. Ta wiedza pomoże naukowcom w wykorzystaniu osadów rzecznych do wychwytywania CO2 z atmosfery i przechowywania go.
