Łatwiejsze użytkowanie rur z magnetytu
Nanorurki z magnetytu nadają się do wielu zastosowań, w tym obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, biologicznej i molekularnej separacji, usuwania arsenu i katalizy. Z drugiej strony peptydy są molekułami, z których zbudowane są białka, posiadającymi zdolność do samoorganizacji w nanostruktury pod wpływem warunków środowiskowych. Wspierana ze środków UE inicjatywa MAGNETOTUBE (1D magnetic nanostructures using mineralizing peptides) miała na celu stworzenie magnetycznych nanorurek z peptydów dzięki wykorzystaniu ich zdolności do samoorganizowania się w środowisku wodnym i do przeprowadzenia na swojej powierzchni mineralizacji magnetytu albo krzemu. Aby wyprodukować wystarczającą ilość materiału, uczestnicy projektu MAGNETOTUBE wybrali krótkie peptydy ze względu na ich zdolność do formowania nanorurek w wodzie, jak również z powodu niskiego kosztu takiej metody. Naukowcy wybrali trzy peptydy (difenylalanina, AAAAAAK, lanreotyd) i przetestowali znaczną ilość parametrów dla każdego z nich, w tym różne wartości pH i czasy reakcji. Stworzyli oni dwa rodzaje jednowymiarowych magnetycznych nanostruktur, wykorzystując dwa różne samoorganizujące się peptydy. Uczestnicy projektu MAGNETOTUBE z powodzeniem zbudowali w zwykłych warunkach nanorurki na bazie samoorganizujących się peptydów, zbudowane z nanocząstek krzemu i tlenku żelaza. W rezultacie pomoże to uzyskać wgląd w mechanizmy mineralizacji używane przez pewne bakterie w procesie strącania łańcuchów magnetytu w ich cytoplazmie. Technologia ta zmierza do łatwiejszego wytwarzania samoorganizujących magnetycznych nanorurek.
Słowa kluczowe
Magnetyt, magnetyczne nanorurki, peptydy, samoorganizacja, MAGNETOTUBE, biomineralizacja
