Budowanie przyszłości na podstawie lekcji z przeszłości
W europejskiej architekturze, w okresie modernizmu – pomiędzy pierwszą a drugą wojną światową – stworzono jedne z najciekawszych i najbardziej funkcjonalnych budynków. Wraz z rodzącymi się wówczas nowymi koncepcjami w dziedzinie sztuki, muzyki i filozofii, w europejskiej architekturze również pojawiły się innowacje w zakresie projektowania i budowy. Pośród elementów odgrywających istotną rolę w tworzeniu się nowego europejskiego trendu w projektowaniu budynków wymienić można art deco, zbrojony beton (żelbet), uwzględnienie czynników sejsmicznych, uprzemysłowienie oraz rozwiązania mieszkaniowe dla klasy średniej. Budynki te powstawały często w celu rozwiązania problemów mieszkaniowych lub w celu poprawy estetyki przestrzeni miejskiej. Powyższy ruch udokumentowano w ramach finansowanego w całości przez UE projektu PIANO. Prace projektowe objęły zbadanie przestrzennych i funkcjonalnych konsekwencji powstania powyższych budynków, z uwzględnieniem aranżacji wnętrz oraz nowatorskich rozwiązań budowlanych. Temat ten nie został podjęty we wcześniejszych badaniach w sposób kompleksowy, chociaż w wielu aspektach może mieć wpływ na przyszłe projekty budowlane. W ramach projektu PIANO przeanalizowano przede wszystkim budynki międzywojenne zlokalizowane w Grecji, Włoszech, Portugalii i Słowenii, ale także w Niemczech, Francji, Holandii i Austrii. Udokumentowano liczne budynki znajdujące się w tych krajach oraz przeprowadzono systematyczną analizę ich stylów, formy oraz funkcji, docierając do modelu inspirowanego holenderskim ruchem artystycznym z 1917 roku, zwanym De Stijl. Prace zespołu projektowego objęły analizę architektury tamtej epoki, uwzględniającą wykorzystanie zbrojonego betonu oraz wysiłki na rzecz dostosowania budynków do struktury ramowej. Zbadano także zachowanie sejsmiczne tych konstrukcji, skupiając się na powiązaniach pomiędzy inżynierią budowlaną a architekturą. W ramach projektu PIANO dokonano ekstrapolacji istotnych wniosków płynących z ewolucji architektury i budownictwa w odniesieniu do pokonywania wyzwań stawianych przez środowisko naturalne we współczesnym budownictwie, w tym trzęsień ziemi, tsunami oraz zmian klimatycznych. Następnie przeanalizowano zjawisko „ponownego odkrywania przestrzeni zielonych” ('rediscovered green space'), w celu rozwiązania problemu niedoboru terenów zielonych we współczesnych, gęsto zabudowanych obszarach miejskich. Te nowo powstające rozwiązania i zalecenia wspierane były przez obywateli uczestniczących w procesie projektowym. Prowadzone badania wzbogacono o komputerowe modelowanie i przetwarzanie, uzyskując w ten sposób nowe informacje i modele, które pomogą ulepszyć przyszłe budownictwo. Podsumowując, w ramach projektu nie tylko udokumentowano i oddano należną cześć architekturze przeszłości, ale także zgromadzono istotne informacje, w celu „budowania” lepszej przyszłości.