Nanotechnologia poddana ocenie bezpieczeństwa
Nanotechnologia to obiecująca dziedzina nauki, dla której istnieje bardzo wiele zastosowań i która w ciągu ostatnich lat stała się przedmiotem znaczących inwestycji. Jednakże, aby zapewnić, że innowacje oparte na nanonauce nie stanowią zagrożenia dla zdrowia człowieka i środowiska na żadnym etapie swojego cyklu życiowego, należy wdrażać je w sposób odpowiedzialny i ostrożny oraz stale kontrolować proces produkcji. Aby ułatwić te działania, zespół finansowanego ze środków UE projektu Nanointeract zaproponował utworzenie bazy naukowo-technicznej umożliwiającej zrozumienie i przewidywanie biologicznych konsekwencji zmodyfikowanych nanocząsteczek. Próbowano połączyć ze sobą fakty wnikania i biodystrybucji nanocząsteczek do i przez komórki oraz wpływ nanocząsteczek na funkcje komórkowe. Ściślej rzecz ujmując, naukowcy opracowali eksperymentalne protokoły dotyczące badania interakcji między nanocząsteczkami i komórkami oraz roślinami i organizmami wodnymi. Uważa się, że do wnikania nanocząsteczek do komórek dochodzi za pośrednictwem białek występujących w płynach biologicznych; białka te tworzą biomolekularną "koronę" na ich powierzchni. Aby zrozumieć, jak pokrywanie nanocząsteczek wpływa na zmiany w ich ilości i rozproszeniu, zespół projektu Nanointeract poświęcił wiele wysiłku na zbadanie wzajemnej zależności między białkami a nanocząsteczkami. Zbadano wpływ białek, które uległy adsorpcji, na stabilność nanocząsteczki oraz biologiczny wpływ nanocząsteczek na konformację i funkcjonowanie białka. Wyniki pokazały, że komórka rozpoznawała nie tyle powierzchnię nanocząsteczki, co korony pochodzące z osocza krwi mające wystarczająco długą żywotność. Oprócz tego budowa korony białkowej miała wpływ na wnikanie nanocząsteczki do komórki poprzez wpływ na ich kinetykę i położenie. Toksykologiczne badania przesiewowe najczęściej stosowanych nanocząsteczek dwutlenku krzemu (SiO2) pochodzących z wielu różnych źródeł pokazały, że zasadniczo nie są one cytotoksyczne. Mimo to, długotrwałe narażenie na wysokie stężenia takich nanocząsteczek może potencjalnie prowadzić do akumulacji cząsteczek, co w rezultacie może wywołać ostrą bądź przewlekłą toksyczność. Podsumowując, odkrycia projektu Nanointeract potwierdziły znaczenie i konieczność przeprowadzania oceny nanobezpieczeństwa i jednocześnie po raz pierwszy pokazały, że "korona" białkowa powinna zostać włączona do procesu charakteryzacji nanocząsteczki.
