Naukowcy odkrywają dyplomatyczne zachowania społeczne delfinów
Naukowcy z Instytutu Badawczego Delfinów Butlonosych (BDRI) na wyspie Sardynia u wybrzeży Włoch opublikowali najbardziej kompletny repertuar dźwięków wydawanych przez delfiny butlonose (Tursiops truncatus). Wyniki badań pokazują, w jaki sposób ssaki wykorzystują świsty i dźwięki wybuchowo-pulsacyjne do komunikacji i utrzymywania swojej pozycji w hierarchii społecznej. Wyniki badań zostały przedstawione w książce pt. "Dolphins: Anatomy, Behavior and Threats" (Delfiny - anatomia, zachowanie i zagrożenia) opublikowanej przez Nova Science Publishers. Delfiny butlonose są niezwykle głośnymi ssakami, niemniej do tej pory naukowcy byli przekonani, że świsty są głównymi dźwiękami, jakie wydają. W dużej mierze nie zdawali sobie sprawy ze znaczenia i zastosowania dźwięków wybuchowo-pulsacyjnych. Najnowsze, długofalowe badania, które opierały się na nagraniach audio i obserwacjach zachowań prowadzonych z powierzchni oraz spod wody u wybrzeży Sardynii, pokazują jak ważną rolę pełnią zestawy dźwięków w życiu społecznym tych morskich ssaków. Hiszpański naukowiec Bruno D¡az, naczelny autor projektu i badacz z BDRI, wraz z współautorem, paragwajskim naukowcem J. Andrea Bernal Shirai, odkrył że sardyńskie delfiny butlonose, podobnie jak inne populacje delfinów, dysponują repertuarem wokalnym, składającym się z "14 słyszalnie odrębnych sygnałów społecznych, które różnią się od siebie pod względem budowy akustycznej i czasu trwania". Naukowcy zauważyli, że wydawany przez te stworzenia zbiór "dźwięków komunikacyjnych obejmuje zakres od cichych i melodyjnych po twardsze, niemal ostre, które znacznie się od siebie różnią czasem trwania - od drobnych świergotów po długie i przesadne piski i jazgoty". Dr D¡az stwierdził, że szeroki zakres dźwięków wskazuje na złożony repertuar wokalny, w którym tonalne dźwięki świszczące - te najbardziej melodyjne - są wykorzystywane przez delfiny, zwłaszcza matki i ich potomstwo, aby pozostawać ze sobą w kontakcie i koordynować strategie polowania. Podkreślił również, że badania przyniosły dowody pokazujące, że "stereotypowe czy też charakterystyczne schematy świszczenia są wykorzystywane do przywołania młodych, by trzymały się w zasięgu wzroku wychowującej je matki". Tymczasem dźwięki wybuchowo-pulsacyjne - bardziej złożone i różnorodne od świstów - są wykorzystywane do "unikania agresji fizycznej w sytuacjach ogromnego podniecenia, takich jak na przykład rywalizacja o ten sam kawałek pożywienia" - wyjaśnia dr D¡az. Delfiny butlonose wydają dłuższe dźwięki wybuchowo-pulsacyjne, kiedy polują oraz w momentach wzmożonej agresji, co umożliwia każdemu osobnikowi utrzymanie swojej pozycji w hierarchii stada - mówi, dodając że delfiny wydają na przykład te ostre dźwięki w obecności innych osobników poruszających się w stronę tej samej ofiary, zmuszając najmniej dominującego ssaka do szybkiego oddalenia się, by uniknąć konfrontacji. Naukowcy odkryli, że emisje wokalne nasilają się "zwłaszcza w czasie czynności wiążących się z rozemocjonowanym zdobywaniem łupów czy socjalizacją, co potwierdza związek między aktywnością a wytwarzaniem sygnałów społecznych". Co więcej, "fakt zaobserwowania pozytywnej relacji między wielkością grupy a wysyłaniem sygnałów społecznych potwierdza wykorzystywanie wokalizacji przez delfiny na potrzeby komunikacyjne i społeczne" - stwierdzają autorzy. Dr D¡az i dr Shirai sugerują, że pod co najmniej jednym względem delfin wydaje się być bardziej wyrafinowany od człowieka. "Co zaskakujące, dźwięki te mają wysoki poziom jednokierunkowości w odróżnieniu od dźwięków wydawanych przez człowieka" - zauważa hiszpański naukowiec. "Jeden delfin może wysłać dźwięk do drugiego, którego postrzega jako rywala, a ten będzie doskonale wiedzieć, że to do niego się mówi."
Kraje
Hiszpania, Włochy