Rozszerzenie spuścizny projektu SIMSEA w celu rozwiązania zagadek Morza Czarnego
Wdrożenie modeli ekosystemu dla wszystkich europejskich regionalnych mórz było zadaniem, którego podjęło się WCB, jednak Morze Czarne okazało się szczególnie problematyczne. „Przez kilka lat złożona hydrodynamika Morza Czarnego niweczyła nasze wysiłki, a nawet doprowadziła do porażki badań doktoranckich”, mówi Adolf Stips z WCB, który jest obecnie odpowiedzialny za modelowanie morskie. „Ostatecznie byliśmy w stanie wdrożyć najpierw model hydrodynamiczny Morza Czarnego, a następnie biogeochemiczny, obejmujący inwazyjne gatunki meduz, tym samym kończąc nasze prace z ogólnymi narzędziami modelowania morskiego na terenie Europy”.
Bazowanie na modelu SIMSEA
Projekt SIMSEA (Scenario simulations of the changing Black Sea ecosystem) był realizowany w ramach indywidualnego stypendium programu „Maria Skłodowska-Curie” przyznanego bułgarskiej naukowiec Svetli Miladinovej, która okazała się nieocenionym uzupełnieniem zespołu modelowania WCB. „Dołączyłam do zespołu, który podczas projektu SIMSEA składał się z zaledwie trzech osób, i otrzymałam fantastyczną pomoc przy rozpoczęciu badań oraz w ich trakcie”, wyjaśnia badaczka. „Ponieważ projekt odniósł sukces, kontynuowałam ścisłą współpracę z zespołem”. Obecnie badaczka przygląda się w szczególności występowaniu zanieczyszczeń i rosnącej powierzchni pływających odpadów na Morzu Czarnym. „Aktualne badania zdecydowanie bazują na wynikach osiągniętych w ramach projektu SIMSEA i dzięki temu będę miała co robić w najbliższej przyszłości”. Te nowe badania były możliwe szczególnie dzięki poszerzeniu modelu SIMSEA o narzędzia mogące symulować transport pływających odpadów morskich, a także adwekcję i rozproszenie zanieczyszczeń zwykle wprowadzanych do mórz przez rzeki.
Szerszy wpływ polityki
Spuścizna projektu SIMSEA jest także wykorzystywana z perspektywy polityki. Stips i jego zespół wspierają obecnie DG ds. Środowiska Komisji Europejskiej poprzez wykorzystanie słodkiej wody i narzędzi modelowania morskiego do monitorowania procesu wdrożenia polityki, oceny środków proponowanych przez państwa członkowskie UE oraz zapewnienie doradztwa naukowego w zakresie wszystkich regionalnych mórz w Europie. „Jeśli chodzi o Morze Czarne, właśnie podpisaliśmy dużą umowę z DG ds. Środowiska w zakresie wsparcia naszej pracy w tym regionie do 2023 roku”, stwierdza Strips. Jednakże, pomimo całej dotychczas wykonanej pracy, Strips przyznaje, że Morze Czarne, w porównaniu do innych mórz regionalnych (Bałtyckiego i Północnego), jest zdecydowanie mniej znane i zbadane, a więc możliwości badawcze są nadal otwarte. WCB skupia się natomiast na kwestiach naukowych mających znaczenie dla polityki, takich jak zakwit alg, odpady morskie, zanieczyszczenia i przełowienie. „Nareszcie zaczęliśmy pracę nad opracowaniem i wdrożeniem nowego modelu sieci pokarmowej Morza Czarnego obejmującego ryby, żółwie, delfiny i ptaki morskie. Jest on ściśle związany z naszym modelem biogeochemicznym, początkowo opracowanym w ramach projektu SIMSEA”, stwierdza Stips. Zatem chociaż Morze Czarne rzeczywiście kryje wiele tajemnic w swoich mętnych głębinach, praca badawcza Stripsa, Miladinovej i innych naukowców w ramach WCB zdecydowanie przyczynia się do odkrycia jego sekretów i poprawienia naszej wiedzy na temat jednego z najważniejszych mórz Europy.
Słowa kluczowe
SIMSEA, Morze Czarne, ekosystem, inwazyjny, gatunki, zanieczyszczenia, odpady morskie