Zbadano ludzki gen hipodysplazji nerek
W wypadku przewlekłej niewydolności nerek (CRF) leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) jest nefroprotekcyjne. Niemniej jednak jego skuteczność u dzieci z tą chorobą nie została udowodniona. Brak skutecznego leczenia pediatrycznego wyznaczyło cel dla uczestników projektu ESCAPE_TRIAL: zbadanie szeregu czynników biorących udział w rozwoju i postępie CRF. Jedną z głównych przyczyn CRF u dzieci jest hipodysplazja nerkowa, wada charakteryzująca się małą liczbą nefronów i anormalnie małą wielkością nerki. Dlatego uczestnicy projektu z Uniwersyteckiego Szpitala Pediatrii i Medycyny Młodzieżowej w Heidelbergu postanowili zbadać genetykę tego czynnika. Wcześniejsze badania nad rodowodami zwierząt i ludzi zasugerowały znaczny udział czynników genetycznych na hipodysplazję nerkową, a zespół skupił się na jednym konkretnym genie: uroplakinie IIIA (UPIIIA). Jako kodujący ważne białko błony komórek nabłonka pęcherza moczowego gen UPIIIA uznany został za potencjalne źródło wad rozwojowych nerek u modeli mysich. Przeprowadzono analizę mutacji u 170 pacjentów pediatrii cierpiących na ciężką postać hipodysplazji nerkowej. Zaobserwowano dwie mutacje heterozygotyczne, ale w wypadku pierwszej, mutacji zmiany sensu, wyniki tylko jednej rodziny okazały się spójne z efektem chorobotwórczym. Badanie segregacyjne wykazały, że nieprawdopodobne jest, aby druga mutacja wywoływała CRF. Zgromadzone tu dane genetyczne data sugerują, że mutacje UPIIIA w szczególności są rzadko przyczyną hipodysplazji nerkowej. Niemniej jednak badania nad zmiennością genetyczną, od której zależy rozwój nerek, mają inne ważne implikacje. Należy tu wymienić odkrycie cech poligenicznych w wypadku omawianej choroby oraz wiedzę o szeregu anomalii genetycznych i ich mechanizmach.
