Zwiększanie dokładności danych szacunkowych emisyjności powierzchni na obszarze biegunów
Wyniku zmiany klimatu są najlepiej widoczne na biegunach, co zostało przewidziane. Niestety, zarówno bieżące, jak i historyczne dane meteorologiczne dotyczące tych regionów są bardzo ograniczone. Z tego powodu zdecydowano się wykorzystać dane obserwacyjne kuli ziemskiej zebrane przez satelity. Fizycy atmosfery z Uniwersytetu w Bramie koordynowali międzynarodowe działania badawcze mające na celu opracowanie nowych metod analizy danych obserwacyjnych kuli ziemskiej dla regionów polarnych. W trakcie projektu o nazwie IOMASA opracowano nowy algorytm, pozwalający na dostarczanie danych szacunkowych emisyjności powierzchni na podstawie informacji pochodzących z zaawansowanych sond mikrofalowych satelitów Narodowej Agencji Administracji Zasobami Oceanicznymi i Atmosferycznymi. Pierwszym krokiem było zastosowanie modelu transferu radiacyjnego, w którym wykorzystano dane na temat górnych warstw atmosfery pochodzące z Europejskiego Centrum Średniookresowych Prognoz Pogody. Następnie porównano atmosferyczną jasność temperaturową z bieżącą atmosferyczną jasnością temperaturową zarejestrowaną przez zaawansowane sondy mikrofalowe, dzięki czemu możliwe było dokładne ustalenie emisyjności powierzchni. Emisyjność powierzchni jest istotnym czynnikiem ziemskiej równowagi energetycznej. Z tego powodu dokładniejsze dane szacunkowe tej ważnej zmiennej, w szczególności w odniesieniu do biegunów, mogą przyczynić się do zwiększenia wydajności modeli ziemskiego klimatu.
