Wykorzystujący DNA biomarker pozwala przewidywać zachorowania na raka
Wiedza na temat molekularnej struktury zakończeń chromosomów, tzw. telomerów, wskazuje na ważną rolę telomerazy, enzymu utrzymującego telomery, w genomicznej niestabilności i klonalnym rozwoju raka. W efekcie deregulacja telomerazy stanowi atrakcyjny biomarker pozwalający diagnozować raka i nowe cele metod antynowotworowych. W tym kontekście, uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu Telomarker postanowili zgromadzić całą wiedzę z dziedziny badań nad telomerami ssaków w UE. Chodziło o to, by przetestować nowe i istniejące biomarkery funkcjonowania i dysfunkcji telomerów, które mogłyby mieć wartość kliniczną. Posługując się modelami in vitro i in vivo, członkowie konsorcjum uzyskali szczegółowe informacje na temat czynników wpływających na utrzymanie telomerów oraz wpływu związanych z telomerami białek na dysfunkcje telomerów. Zidentyfikowano też nowe biomarkery powiązane z przyrostem i regulacją transkrypcyjną telomerazy w komórkach zdrowych i nowotworowych. Po dokładnym przeanalizowaniu pochodzących z biobanku próbek tkanek ludzkich, obiecującym biomarkerem nowotworów okazała się długość telomerów. Wykorzystanie tych biomarkerów w badaniach klinicznych potwierdza możliwość zbudowania w oparciu o nie systemów badań przesiewowych leków przeciwnowotworowych. Uczestnikom badania Telomarker udało się zastosować w warunkach praktyki klinicznej od dawna rozważaną koncepcję, zgodnie z którą integralność telomerów odgrywa rolę w rozwoju raka. Zastosowanie wyników projektu w udoskonalonych metodach diagnostyki i leczenia chorób nowotworowych powinno dodatnio wpłynąć na zdrowie i poziom życia obywateli Unii Europejskiej.
