Kilwatery i moc percepcji fok
Jeżeli ktokolwiek sądził, że mętna woda może powstrzymać foki na ich szlakach (łowieckich), to powinien zastanowić się nad tym raz jeszcze. Kiedy widzialność jest ograniczona foka pospolita (Phoca vitulina), aby znaleźć pożywienie, rozpościera swoje czułe na wibracje wąsy. Ale czy te ssaki są w stanie rozróżnić przepływające obok nich obiekty? Naukowcy z Uniwersytetu w Rostoku, Niemcy, rzucili nowe światło na zdolność foki pospolitej do rozróżniania między kilwaterami (śladami zmąconej wody) pozostawionymi przez obiekty różniące się rozmiarem i kształtem. Wyniki badań zostały zaprezentowane w czasopiśmie Journal of Experimental Biology. Naukowcy z Rostoku ustalili już zdolność fok do dostrzegania i śledzenia kilwaterów pozostawionych przez ryby przez około pół minuty po przepłynięciu ofiary. W ramach ostatnich badań odkryli, że do rozróżniania między kilwaterami pozostawionymi przez różne obiekty foki pospolite wykorzystują wyłącznie wąsy. Badania prowadzono z udziałem foki pospolitej o imieniu Henry. Naukowcy przetestowali zdolność zwierzęcia do rozróżniania między kilwaterami pozostawionymi przez różnej wielkości pagaje. Po zawiązaniu oczu i zatkaniu uszu Henry'emu, badacze poruszyli pagajem w dużej skrzyni w zagrodzie foki. Po upływie zaledwie trzech sekund foce pozwolono wpłynąć na obszar, gdzie była poddawana testom. Wyszkoloną uprzednio do naciskania tarczy poza zagrodą, w przypadku rozpoznania kilwateru standardowego pagaja, fokę nauczono naciskać różne tarcze po rozpoznaniu kilwateru większego lub mniejszego pagaja. Według relacji naukowców Henry jest w stanie rozpoznać pagaje, które niewiele się od siebie różnią, zaledwie 2,8 cm szerokości. Następnie zbadali, które aspekty kilwateru rozpoznaje Henry. "Zapewniliśmy losowość prędkości pagajów, po to aby maksymalna prędkość przepływu nie mogła stanowić wskazówki wyróżniającej najszersze pagaje i aby foka musiała rozpoznać strukturę kilwateru - i była ona w stanie sobie z tym poradzić, tyle że z mniejszą dokładnością" - mówi profesor Wolf Hanke z Uniwersytetu w Rostoku. Foka Henry została również poddana testom na rozróżnianie między kilwaterami trójkątnych, cylindrycznych, płaskich i falistych pagajów. Reakcje foki były bezbłędne, kiedy miała odróżnić pagaj cylindryczny od płaskiego, płaski od falistego i cylindryczny od falistego. Jednak Henry nie zdał egzaminu, kiedy przyszło rozróżnić pagaj trójkątny od cylindrycznego lub falistego. Jak twierdzi profesor Hanke, wykorzystując cyfrową technikę optyczną DPIV (digital particle image velocimetry) do pomiaru udanych prób foki Henry przy rozróżnianiu kilwaterów przepływających obiektów, różniących się od siebie rozmiarem i kształtem nie łatwo jest ustalić, która "część kilwateru jest najbardziej pomocna dla zwierzęcia, a która jedynie trochę". Naukowiec z Rostoku planuje sprawdzić reakcje foki na pojedyncze wiry, aby zidentyfikować komponenty kilwateru, które ujawniają rozmiar i kształt ryby. Skuteczność łowiecka foki wzrosłaby ogromnie, gdyby potrafiła ona rozróżniać ryby według ich rozmiarów, zwłaszcza te chude, które zmuszają do wydatkowania mnóstwa energii na osiągnięcie celu. Wkład w badania wniósł Instytut Biologii Uniwersytetu Południowej Danii.Więcej informacji: Uniwersytet w Rostoku: https://www.uni-rostock.de/en/ Journal of Experimental Biology http://jeb.biologists.org
Kraje
Niemcy, Dania