Opracowywanie nowych metod wykrywania nanocząstek w żywności
Produkcja i charakterystyka materiałów referencyjnych do wykrywania nanocząstek srebra w mięsie jest wykonalna, jak wykazano w ramach przeprowadzonego niedawno doświadczenia. Za pomocą metod opracowanych w ramach projektu NANOLYSE, mięso drobiowe zostało doprawione dwoma stężeniami nanocząstek srebra, aby uzyskać komplet materiałów referencyjnych do pomocy w wykrywaniu nanocząstek w żywności. Aby otrzymać materiały referencyjne, wodna zawiesina nanocząstek została wymieszana z mięsnym purée i zamrożona szokowo w płynnym azocie o temperaturze -150°C. W ten sposób powstał homogeniczny materiał z jedynie umiarkowanym skupiskiem nanocząstek srebra. W toku doświadczenia ustalono, że dyspersje wodne nanocząstek srebra (AgNP) są wystarczająco jednorodne, aby mogły pełnić rolę materiałów referencyjnych. Niemniej nadal pozostały do pokonania pewne trudności – dotyczące zwłaszcza oceny stabilności. Nanomateriały – zawierające cząstki mniejsze niż 100 nanometrów – znajdują zastosowanie w opiece zdrowotnej, elektronice, kosmetykach, opakowaniach i innych dziedzinach. Wartość światowego rynku nanoproduktów (produktów zawierających nanomateriały) szacuje się na 150-200 mld EUR rocznie. Zważywszy jednak na często odmienne właściwości fizyczne i chemiczne nanomateriałów od materiałów masowych, potrzebna jest specjalistyczna ocena ryzyka, aby mieć pewność, że są bezpieczne zarówno dla człowieka, jak i środowiska. Przeprowadza się ją obecnie w poszczególnych przypadkach, ale metody oceny ryzyka wymagają aktualizacji wraz z poszerzaniem się zastosowania nanomateriałów. Muszą zostać także spełnione wymagania prawne. Unijne rozporządzenie 1169/2011 nakłada na producentów żywności obowiązek informowania konsumentów o obecności nanocząstek w produktach. Obecność nanocząstek w żywności budzi szczególne obawy ze względu na oczywiste ryzyko ich spożycia. Nanocząstki mogą zanieczyścić produkty spożywcze poprzez przesączanie się dodatków z opakowań spożywczych lub poprzez skażenie środowiska. Na tym właśnie koncentrowały się głównie prace nad projektem NANOLYSE (Nanoparticles in Food: Analytical methods for detection and characterisation), który był realizowany od stycznia 2010 r. do września 2013 r. Partnerzy projektu podjęli się zadania opracowania oraz walidacji metod i materiałów referencyjnych do analizy nanocząstek w całej gamie żywności i napojów. Ustalenia poczynione w toku NANOLYSE wniosą wkład w zapewnienie bezpieczeństwa materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, które zawierają nanocząstki, tj. materiałów stosowanych w opakowaniach spożywczych, takich jak tlenek metalu/krzemian. Najpierw wyselekcjonowano nanocząstki priorytetowe jako cząstki modelowe, aby zademonstrować stosowalność opracowanych podejść. Następnie nacisk został położony na metody, które można bez problemu wdrożyć w laboratoriach analiz żywności. Naukowcy opracowali także oprogramowanie do półautomatycznej analizy obrazów z mikroskopu elektronowego, które potrafi niezawodnie wykrywać nanocząstki w rożnych artykułach spożywczych. Kiedy rozpoczynały się prace nad projektem NANOLYSE, metody wykrywania i charakterystyki nanocząstek w żywności były niezwykle ograniczone. Partnerzy projektu przygotowali wachlarz potencjalnych, standardowych metod szybkiej i niezawodnej identyfikacji nanocząstek syntetycznych w żywności, które po upływie dwóch lat nadal są wykorzystywane w toku bieżących badań. Więcej informacji: NANOLYSE http://www.nanolyse.eu/default.aspx
Kraje
Niderlandy