Nowy pogląd na rzeczywistość w myśli starożytnej
Piąty i czwarty wiek przed naszą erą to kluczowy okres dla myśli filozoficznej. Jednak współczesna nauka nie dostrzega znaczenia filozofów Protagorasa i Pyrrona, a także sokratejskich szkół cyrenaików i megarejczyków. Progatoras (490–420 p.n.e.) to przedsokratejski filozof grecki, należący do sofistów. Pyrron (360–270 p.n.e.) był greckim filozofem okresu klasycznego, najlepiej znanym jako założyciel szkoły sceptycyzmu. Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu IAGPH zajmowali się badaniem znaczenia tych postaci w dziedzinie nieokreśloności metafizycznej. Zakłada ona, że rzeczywistość nie ma żadnej struktury ontologicznej, w związku z czym rzeczy nie posiadają żadnej wrodzonej istoty same z siebie. Celem badań było zrekonstruowanie logiki nieokreśloności w kontekście tych filozofów i szkół. Oprócz tego, zaproponowano, by te postaci i szkoły posłużyły za metafizyczny model rzeczywistości. Zaproponowano tym samym alternatywną koncepcję wobec platońskich i arystotelesowskich poglądów na rzeczywistość. Częściowym uzasadnieniem dotychczasowego pomijania tych prądów jest fakt, że dysponujemy tylko fragmentarycznymi informacjami na ich temat. Dlatego też istotna część prac poświęcona była historycznej i filozoficznej ocenie wkładu obu szkół i myślicieli w rozwój teorii filozoficznych. W tym celu przeanalizowano starożytne teksty filologiczne i filozoficzne. W ramach projektu przygotowano prace naukowe i zgromadzono informacje, które są dostępne dla wszystkich zainteresowanych. Można tu wymienić dwie książki oraz zbiór prac poświęconych sokratejczykom. W ramach projektu zorganizowano też międzynarodową konferencję na temat szkół sokratejskich.
Słowa kluczowe
Starożytna myśl, szkoła filozoficzna, nieokreśloność metafizyczna, Protagoras, Pyrron, cyrenaicy, megarejczycy, greckich filozof, sofiści, sceptycyzm
