Zwiększanie dokładności datowania geologicznego
Poznanie dokładnego wieku i czasu trwania zjawisk, a przez to tempa zachodzenia procesów, jest kluczowym czynnikiem w przypadku nauk o Ziemi. W porównaniu z innymi metodami geochronologicznymi, technika datowania argon-argon umożliwia określenie wieku skał bogatych w potas nawet do momentu powstania Ziemi. Niestety, technika ta charakteryzuje się systematycznymi błędami objawiającymi się w postaci dat o wskaźniku niepewności wynoszącym około 2,5%. Badania przeprowadzane w ramach finansowanego przez UE projektu "Potassium:Absolute chronologies calibrated using really accurate TIMS experiments" (K:ACCURATE) pomogły zwiększyć dokładność szacowania. Osiągnięto to dzięki korekcie pomiarów argonu dokonanych w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Naukowcy stworzyli izotopowy standard dla pomiarów całkowitych abundancji potasu-40, będących identyfikowalnymi przez Międzynarodowy System Jednostek Miar. Zmierzyli też całkowitą ilość potasu-40 w standardach mineralnych. Opracowano nową metodę w celu określenia izotopowego składu potasu w naturalnych minerałach. Po raz pierwszy naukowcy zyskali możliwość określenia zmian w stężeniu potasu przypisywanych naturalnej zmienności. Ponowne obliczenie stałej rozpadu połowicznego nie było możliwe, ponieważ nie znano materiału wykorzystanego przy poprzednich pomiarach. Zmienność ta może rzucić trochę światła na kwestie w obszarach tak rozległych jak powstawanie pegmatytów, procesy w strefach subdukcji, zasolenie wody morskiej czy masa atomowa potasu. Dzięki obniżeniu wskaźnika niepewności do 0,5% datowanie metodą argon-argon może przynieść dokładniejsze daty absolutne wielu zjawisk geologicznych. Za sprawą projektu K:ACCURATE udało się też ustalić, z niespotykaną wcześniej precyzją, datę granicy K-T.
