Jak działa kapacytancja wodna w drzewach
Lasy w Europie zachodniej są szczególnie wrażliwe na susze i fale ciepła, które stają się coraz częstsze i surowsze. Drzewa mogą się jednak bronić przed ekstremalnym niedostatkiem wody, wykorzystując kapacytancję wodną w obrębie ksylemu (tkanki rozprowadzającej wodę od korzeni po całej roślinie). Dokładne mechanizmy fizyczne i genetyczne procesu kapacytancji wodnej nie są w pełni poznane, jednak zespół finansowanego przez UE projektu TREE CAPACITANCE zdobył nowe informacje. Przy użyciu kilku hybryd i topoli kontrolnych naukowcom udało się odkryć mechanizmy fizyczne kapacytancji w czasie niedoboru wody oraz w normalnych warunkach. Zaobserwowano także, że dwa geny – akwaporyny (AQP) i kinazy związane ze ścianą komórkową (WAK) – podlegają odmiennej regulacji przy zmieniającym się statusie wodnym rośliny. AQP kodują białka kanałów wodnych, podczas gdy kinazy WAK kodują białka, które są przymocowane do ściany i błony komórkowej. Odkrycia te potwierdzają hipotezę, zgodnie z którą WAK zdolne są do wyczuwania odwodnienia, a wówczas odpowiednio regulują aktywność akwaporyn. Zespół projektu TREE CAPACITANCE rzucił nowe światło na to, w jaki sposób kapacytancja rezerwuarów wodnych ksylemu osłabia skutki stresu wywołanego suszą u drzew. Badanie to będzie pomocne dla europejskiego sektora produkcji leśnej i ochrony przyrody w obliczu zmiany klimatu.
Słowa kluczowe
Drzewa, stres wywołany suszą, ksylem, kapacytancja wodna, akwaporyny, kinazy WAK
