Transport węgla organicznego w Arktyce
W Arktyce potężne ilości węgla unieruchomione są w trwale zamarzniętym podłożu. Ich potencjalne uwolnienie do atmosfery w wyniku topnienia wiecznej zmarzliny mogłoby stanowić poważne ryzyko dla przyszłego klimatu. Z niedawnych badań wynika, że znaczny ułamek wcześniej zamrożonej gleby zostanie przetransportowany przez wschodniosyberyjski szelf arktyczny (ESAS) ze względu na intensyfikację odpływów rzecznych. Niestety los tego materiału po jego przedostaniu się do Morza Arktycznego nie jest do końca rozumiany. W projekcie ARCTIC skupiono się na uzupełnieniu owej krytycznej luki w wiedzy. Partnerzy projektu zbadali zatem skład i właściwości fizyczne osadów powierzchniowych zebranych z ESAS. Konsorcjum scharakteryzowało ponadto zasoby węgla morskiego i pochodzenia lądowego, korzystając z dużej liczby biomarkerów molekularnych. Do wykorzystanych biomarkerów zaliczają się: lignina, fenole, pochodne kutyny i związki o dużej masie cząsteczkowej (n-alkanole, kwasy n-alkanowe i n-alkany). Analizy skupiały się przede wszystkim na różnicach w gęstości, wielkości i sedymentacji frakcji, w celu przezwyciężenia potencjalnych odchyleń spowodowanych sortowaniem w czasie transportu osadów przez ESAS. Wyniki pokazały, że OC pochodzenia lądowego, określany jako terygeniczny węgiel organiczny (TerrOC), może znacznie się różnić w zależności od lokalizacji w ESAS. W wewnętrznej części szelfu znaczna frakcja OC kojarzona jest ze szczątkami roślinnymi. Z kolei w szelfie zewnętrznym większość OC ogranicza się do matrycy mineralnej, głównie w postaci drobnego osadu. Szczątki roślin utrzymywane są w szelfie wewnętrznym, ponieważ, niezależnie od małej gęstości, mają względnie duży rozmiar, co powoduje wysoką prędkość osiadania. Dlatego też, wraz z przemieszczaniem się osadów wzdłuż ESAS, względne stężenie różnych biomarkerów terygeniczny zmienia się. Poprzez koncentrowanie się na określonym rozmiarze i frakcjach gęstości, konsorcjum ARCTIC mogłoby zmierzyć degradację TerrOC na poziomie makrocząsteczkowym wraz z transportem osadu. Dowodzi to, że zarówno degradacja, jak i oczyszczanie TerrOC znacząco wpływa na skład wiecznej zmarzliny po jej przedostaniu się do Morza Arktycznego. Projekt ARCTIC dostarczył cennych danych na temat źródeł, transportu i degradacji OC pochodzącego z wiecznej zmarzliny wynikającego z ocieplania się Arktyki. Dzięki temu naukowcy będą mieli szansę wyjaśnić, w jaki sposób topnienie wiecznej zmarzliny może przyczyniać się do zmiany klimatu.