Co odpowiada za regulację wzrostu galaktyk?
Popularne teorie sugerują, że galaktyki rosną w klastrach – dużych zbiorowiskach połączonych ze sobą przez grawitację. Ich interakcje w tym gęstym środowisku wpływają na to, jak każda z galaktyk rośnie, tworzy gwiazdy i przybiera kształt. Przede wszystkim zderzenia stanowią czynnik pobudzający powstawanie gwiazd i zmianę morfologii galaktyk. Los każdej galaktyki zależy także częściowo od jej rozmiarów początkowych. Finansowany przez UE projekt PHIZ-EV (The growth of galaxies) powstał po to, by stwierdzić, które z tych czynników były dominujące w dalszej ewolucji galaktyk. Astronomowie z projektu PHIZ-EV posłużyli się potężnym zbiorem danych obejmującym ponad 250 000 odległych galaktyk, zgromadzonych w ramach projektu CANDELS (ang. Cosmic Assembly Near-infrared Deep Extragalactic Legacy Survey). Badanie to, łączące obrazowanie optyczne i podczerwone uzyskane za sprawą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, dokumentuje ewolucję galaktyk przy przesunięcie ku czerwieni przekraczającym 1,5. Projekt CANDELS obejmuje galaktyki powstałe w czasie, gdy nasz wszechświat liczył sobie około 3 miliardy lat. Obserwując, w jaki sposób średnia masa gwiazdowa tych galaktyk zmienia się w czasie, zespół PHIZ-EV mógł ująć ilościowo, jak galaktyki ewoluowały w funkcji otaczającego je środowiska. Określiwszy skład galaktyk poprzez porównanie obserwacji z symulacjami hydrodynamicznymi, naukowcy stworzyli obraz ewolucji galaktyk. Co więcej opracowali nową metodę identyfikowania sygnatur niedawnych połączeń na podstawie obrazów odległych galaktyk oraz łączenia ich ze skalami czasu powstawania gwiazd. Poprzez ulepszenie wcześniejszych analiz, projekt PHIZ-EV udostępnił całkiem nowe spojrzenie na procesy fizyczne odpowiadające za wzrost galaktyk. Wyniki projektu pomogą astronomom określić rolę łączenia się galaktyk w procesie ich formowania.
Słowa kluczowe
Powstawanie gwiazd, CANDELS, Kosmiczny Teleskop Hubble'a, symulacja hydrodynamiczna, połączenie galaktyk
