Mobilność naukowców posiadających dzieci
Obserwujemy coraz większe zapotrzebowanie na mobilność naukową w miarę wzrostu liczby naukowców w europejskiej przestrzeni badawczej (EPB). Istnieje jednak wiele barier hamujących mobilność, szczególnie w przypadku niektórych grup, takich jak kobiety naukowcy czy też uczeni posiadający dzieci. Nie do końca wiadomo, jakie są te bariery, ani też w jaki sposób można je przezwyciężyć oraz co na temat problemu sądzą dzieci. W ramach finansowanego ze środków UE projektu SCIFAM (Scientific mobility and family life in Europe) dokonano analizy mobilności naukowej z, do i w obrębie EPB. W pracach wykorzystano liczne metody oraz uwzględniono opinie dzieci i rodziców. Między innymi dokonano dekonstrukcji pojęcia mobilności, tak aby uwzględnić różne jej rodzaje i móc przezwyciężyć bariery. Do celów projektu należało między innymi pogłębienie wiedzy na ten temat oraz przygotowanie przykładów dobrych praktyk. Przeprowadzono internetowe badanie ankietowe wśród naukowców z różnych krajów UE, a także osobiste wywiady z uczonymi i ich dziećmi w Irlandii i Zjednoczonym Królestwie. Pozwoliło to na zobaczenie, jak skomplikowane i wielowymiarowe jest podejmowanie decyzji dotyczących mobilności w kontekście rodzinnym. Motywacją do podjęcia mobilności przez naukowców posiadających dzieci są między innymi szanse rozwoju naukowego i zawodowego, możliwości prowadzenia prac terenowych oraz możliwości nawiązania współpracy. Z dziećmi omówiono ponadto korzyści i niedogodności związane z przeprowadzką do innego kraju. Wyniki tych badań wskazują na znaczenie decyzji dotyczących mobilności w kontekście życia rodzinnego naukowców oraz ich sytuacji zawodowej. Ustalenia te mogą przydać się instytucjom, krajowym organom i Komisji Europejskiej do znalezienia sposobów na pokonanie barier hamujących mobilność naukowców posiadających dzieci. Pomogą również w przygotowaniu zaleceń umożliwiających prawodawcom działanie na rzecz wyrównania szans dla wszystkich naukowców w całej EPB.