Postępy w dziedzinie ogniw słonecznych
Tradycyjne ogniwa słoneczne produkowane są na bazie substancji znanej jako tlenek cynowo-indowy (ITO). Jednak ze względu na wysoki popyt, ceny indu skoczyły w górę. Ponadto ogniwa słoneczne na bazie ITO są drogie w produkcji i wadliwe w przypadku zgięcia. W ramach inicjatywy LBL OF CNTS FOR SCS (Preparation of ITO free transparent conductive electrode via layer-by-layer deposition of carbon nanotubes and its application for solar cells) opracowano pozbawioną ITO elektrodę przewodzącą wykonaną z CNT, która nadaje się do użytku w ogniwach słonecznych. Największą zaletą tego podejścia jest to, że osadzanie metodą warstwa po warstwie (layer-by-layer, LBL) umożliwia naukowcom kontrolowanie grubości powłoki z ogromną precyzją. Naukowcy zbadali trzy różne techniki osadzania LBL: konwencjonalną, wspomaganą ruchem wirowym i wspomaganą rozpylaniem. Badacze scharakteryzowali uzyskane w ten sposób elektrody CNT pod względem odporności arkusza, transmisji optycznej i morfologii i odkryli, że konwencjonalna metoda LBL daje najlepsze efekty. Badacze zaobserwowali, że mogą zwiększyć przewodność warstwy CNT, poddając ją obróbce cieplnej oraz różnymi kwasami. Uznali, że wykorzystanie CNT w organicznych urządzeniach fotowoltaicznych jest wykonalne – ogniwa słoneczne były bowiem równie sprawne co urządzenia tradycyjne. Badanie to przyniosło postępy w dziedzinie nanostrukturalnych elektrod przewodzących i może pomóc naukowcom w tworzeniu elastycznych przyrządów optoelektronicznych w przyszłości.
Słowa kluczowe
Ogniwa słoneczne, nanorurki węglowe, tlenek cynowo-indowy, elektroda przewodząca, osadzanie metodą warstwa po warstwie
