Projekt konstrukcji pierwszego "czującego" palca U progu XXI wieku największych postępów naukowych można oczekiwać w dziedzinach przekraczających granice (polegających na "konwergencji") pomiędzy wcześniej odrębnymi dyscyplinami naukowymi i technicznymi, takimi jak nano- i biotechnologia, nauki informatyczne i kognitywne. ... U progu XXI wieku największych postępów naukowych można oczekiwać w dziedzinach przekraczających granice (polegających na "konwergencji") pomiędzy wcześniej odrębnymi dyscyplinami naukowymi i technicznymi, takimi jak nano- i biotechnologia, nauki informatyczne i kognitywne. To podejście może zapewnić nowe rozwiązania służące poprawie zdrowia i jakości życia ludzi dotkniętych takimi rodzajami niepełnosprawności, jak na przykład brak kończyn. Jednym z nowych projektów jest NanoBioTact, który ma się wkrótce rozpocząć. Wielodyscyplinarny zespół przedstawicieli środowisk akademickich i przemysłu, dysponujący środkami z UE w wysokości 3 mln euro, zmierzy się z opracowaniem "biomimetycznego palca" - w ten sposób przybliży się perspektywa stworzenia protez rąk, które mogłyby zapewnić użytkownikowi reakcję czuciową. Pracując na pograniczu wiedzy z dziedziny nanotechnologii, neurologii, robotyki i materiałoznawstwa, partnerzy projektu zamierzają zaprojektować połączony stawami sztuczny palec, który mógłby być połączony bezpośrednio z ośrodkowym układem nerwowym, by dać użytkownikowi odczucie dotyku. Mike Adams z Uniwersytetu Birmingham, koordynator projektu NanoBioTact, poinformował, że projekt ma się opierać na wynikach wcześniejszych badań nad integrowaniem sygnałów z syntetycznych sensorów z układem nerwowym. - Nastąpił dość znaczny postęp w zakresie przyłączania protez kończyn do ciała i podłączania tego rodzaju informacji bezpośrednio do zakończeń nerwowych - powiedział. - Ale obecne protezy są wyposażone w stosunkowo prymitywne przetworniki siły wywodzące się z robotyki - dzięki nim można najwyżej podnieść polistyrenowy kubek z kawą, nie rozlewając płynu. Nie są one natomiast zaprojektowane do odczuwania dotykowego. Najtrudniejszym wyzwaniem w projekcie będzie przetwarzanie sygnału. Zespół ma zamiar opracować zestaw sensorów typu MEMS (systemy mikro-elektromechaniczne) w skali nano, które będą naśladować układ przestrzenny, czułość i dynamikę ludzkiego zmysłu dotyku. Osiągnięcie tego celu będzie wymagać wiedzy naukowej na temat receptorów ruchu u ludzi, a także kodowania nerwowego wielu tysięcy operacji odbywających się podczas doświadczania dotyku. Sensory biomimetyczne powstałe w ramach projektu będą miały wiele zastosowań, w tym w protezach kończyn pozwalających na odczuwanie i kontrolę za pośrednictwem interfejsu neuronowego, w robotach z kontrolą chwytu i przy szkoleniach z wykorzystaniem rzeczywistości wirtualnej. Ponadto poszerzenie wiedzy na temat działania ludzkiego systemu dotykowego pomoże w leczeniu pacjentów z upośledzeniem funkcji neurologicznych. Partnerzy projektu zamierzają ukończyć konstrukcję biomimetycznego palca przed upływem trzyletniego okresu trwania projektu.
