Nowa nomenklatura dla gatunków Biomphalaria w Jeziorze Wiktorii?
Jezioro Wiktorii, jedno z Wielkich Jezior Afrykańskich, jest gorącym punktem Schistosoma mansoni - poważnego pasożyta człowieka odpowiedzialnego za schistosomatozę (gorączkę ślimaczą), który wykorzystuje słodkowodne ślimaki z rodzaju Biomphalaria jako żywiciela pośredniego. W toku wcześniejszych badań powiązano gatunki Biomphalaria ze zmienną zgodnością pasożytów, która wpływa na lokalne przenoszenie. W Jeziorze Wiktorii zamieszkują zdaniem ekspertów dwa gatunki: B. choanomphala i B. sudanica. Niemniej pozostawały pewne wątpliwości co do taksonomii tych gatunków. Teraz naukowcy z Wlk. Brytanii odkryli, że grupowania molekularne są niezgodne z podziałami morfologicznymi. Badania, których wyniki zaprezentowano w czasopiśmie PLoS ONE, zostały dofinansowane z projektu CONTRAST (Interdyscyplinarny sojusz na rzecz optymalizacji kontroli i nadzoru nad przenoszeniem schistosomatozy w Afryce subsaharyjskiej). Projekt CONTRAST otrzymał niemal 3 mln EUR wsparcia z tematu "Działania w zakresie współpracy międzynarodowej" (INCO) Szóstego Programu Ramowego (6PR) UE. Przyglądając się bliżej zmiennym morfologicznym i molekularnym, naukowcy z Uniwersytetu w Nottingham i Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, Wlk. Brytania odkryli, że o morfotypie decyduje siedlisko, co sugeruje, że rozmaite postaci Biomphalaria występujące w Jeziorze Wiktorii to ekofenotypy jednego gatunku, inaczej fenotypy będące następstwem warunków środowiskowych, a nie ekspresji genetycznej. Naukowcy zarekomendowali wprowadzenie zmiany w klasyfikacji, proponując nazwy B. choanomphala choanomphala i B. c. sudanica. "Dążenie do precyzyjnej identyfikacji gatunków Biomphalaria w Jeziorze Wiktorii wiąże się bezpośrednio z potrzebą pogłębienia wiedzy na temat modeli przenoszenia S. mansoni w jeziorze" - czytamy w artykule. "Schistosomatoza jelitowa szerzy się w społecznościach zamieszkujących brzegi jeziora, a poznanie dynamiki ślimaków odpowiedzialnych za jej przenoszenie umożliwi zidentyfikowanie prawdopodobnych gorących punków ekspozycji oraz bezpośrednie działania w zakresie leczenia i edukacji na tych obszarach." Według zespołu interesującym odkryciem było kilka znaczących różnic w średnich rozmiarach między typami siedlisk. "Chociaż przyczynowość jest daleka od pewności, ten dowód może wstępnie sugerować, że siedlisko może być czynnikiem wywołującym plastyczność morfologiczną zaobserwowaną w zbiorze danych" - twierdzą autorzy artykułu. "Wiadomo, że kształt muszli pozostaje pod silnym wpływem środowiskowym u wielu gatunków ślimaków, a zatem nie trudno wyobrazić sobie czynniki powiązane ze środowiskiem, które prowadzą do zróżnicowania ekofenotypowego Biomphalaria w Jeziorze Wiktorii." Ustawodawcy mogliby wykorzystać wyniki tych badań do pogłębienia wiedzy na temat ryzyka ekspozycji oraz opracować i wdrożyć lepsze i skuteczniejsze działania kontrolne.Więcej informacji: PLoS ONE: http://www.plosone.org/home.action(odnośnik otworzy się w nowym oknie) CONTRAST: http://www.eu-contrast.eu/(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Zjednoczone Królestwo