Ponowne zaludnienie Europy po epoce lodowej
Około 19.000 lat temu świat znajdował się w okowach epoki lodowej, która pozostawiła po sobie ogromne, zimne, suche i niegościnne obszary. Większa część współczesnej Europy była pokryta lodem, tak jak północne obszary obecnej Wielkiej Brytanii, podczas gdy jej południe niewiele różniło się od pustyni polarnej. Epoka lodowa ostatecznie dobiegła końca, lód się cofnął, a Europa ponownie się zaludniła. Nowe badania, czerpiące z wiedzy eksperckiej Czech, Estonii, Rosji, Wlk. Brytanii i Włoch, przedstawiają nam rzadki wgląd w proces ponownego zaludnienia Europy po zakończeniu się epoki lodowej. Odkrycia zostały opublikowane w czasopiśmie American Journal of Human Genetics. "Koniec ostatniego maksimum zlodowacenia umożliwił ludziom ponowną kolonizację tych części Europy, które zostały opuszczone i ta ekspansja pozwoliła na wzrost populacji ludzi" - twierdzi autorka naczelna, Sardynka z urodzenia, dr Maria Pala, która podjęła badania nad tym zagadnieniem, kiedy związana była z Uniwersytetem w Padwie, przed przeniesieniem się do Wlk. Brytanii. Badania prowadzone przez dr Palę, która pracuje obecnie na Uniwersytecie w Huddersfield, Wlk. Brytania, wraz z zespołem, ujawniły, że Bliski Wschód był główną kolebką ruchów migracyjnych, kiedy to ogromne połacie terytorium europejskiego ponownie zaczęły nadawać się do zamieszkania 19.000 lat temu. Ostatnie maksimum zlodowacenia, inaczej epoka lodowa, jak się je powszechnie nazywa, trwało około 7.000 lat. Sądzono, że kiedy się rozpoczęło około 26.000 lat temu, istniały dwie główne, bezpieczne przystanie dla ludzi. Miały istnieć na obszarze franko-kantabryjskim, który pokrywa się mniej więcej z terenem północnej Hiszpanii/południowej Francji, oraz w prowincji peryglacjalnej na równinach Ukrainy. Analizując duże ilości mitochondrialnego kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) Europejczyków należących do dwóch głównych linii genealogicznych - posiadających wspólnego przodka genetycznego - nazwanych J i T, naukowcy wypełnili wiele luk i stworzyli bardziej kompletny obraz wczesnych Europejczyków. Wiadomo, że te haplogrupy (grupy o podobnych cechach DNA, jak J i T) wywodzą się z Bliskiego Wschodu, ale do tej pory sądzono, że migrowały do Europy w epoce kamienia gładzonego, około 9.000 lat temu. Zespół zgromadził jednak dowody, wskazujące na to, że ludzie należący do haplogrup J i T tak naprawdę migrowali do Europy znaczenie wcześniej niż dotychczas sądzono - zaraz po tym, kiedy zaczęła się kończyć epoka lodowa. Obok czysto naukowych wyzwań i odkryć, dr Pala jest przekonana, że archeogenetyka trzyma w zanadrzu ważne nauki dla ludzkości: "To (archeogenetyka) pomaga nam przeprowadzić ponowną ewaluację percepcji naszej tożsamości. Kładziemy nacisk na identyfikowanie siebie jako Włochów, Brytyjczyków i tak dalej, ale analizując DNA odkrywamy, ze pierwotnie, nie tak dawno temu, pochodziliśmy ze wspólnej kolebki".Więcej informacji: The American Journal of Human Genetics: http://www.cell.com/AJHG/(odnośnik otworzy się w nowym oknie) Uniwersytet w Huddersfield: http://www.hud.ac.uk(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Czechy, Estonia, Włochy, Rosja, Zjednoczone Królestwo