Zapewnianie skutecznego ponownego wykorzystania ontologii
Wraz z szybkim rozwojem sieci WWW ilość informacji dostępnych w trybie online wzrasta w postępie geometrycznym. Brak standardów i wspólnego słownictwa przyczyniłby się do heterogeniczności i utrudnienia wymiany informacji oraz komunikacji. Dlatego też ontologie, które przyjmują semantykę informacji z różnych źródeł i przedstawiają zwięzły opis, nabrały znaczenia, jak nigdy dotąd. Rosnąca świadomość korzyści, jakie przynoszą ontologie w przetwarzaniu informacji, doprowadziła do stworzenia monolitycznych ontologii dla domen świata rzeczywistego. W ramach europejskiego projektu WONDERWEB podjęto skoordynowane działania zmierzające do opracowania metod modularyzacji i narzędzi do zarządzania dużymi domenami zawierającymi tysiące konceptów. Idea modularyzacji pochodzi z dziedziny inżynierii oprogramowania, w której odnosi się do budowania oprogramowania z dokładnie zdefiniowanych komponentów, które można układać i ponownie wykorzystywać niezależnie od siebie. Badacze z amsterdamskiego Uniwersytetu Vrije odnieśli się do problemów skalowalności poprzez zastosowanie metody partycjonowania opartej wyłącznie na strukturze ontologii. Ze względów praktycznych należało zignorować jej brak skuteczności w rozpoznawaniu istotnych zależności, które można było odnaleźć analizując klasy i logiczne definicje konceptów. Strukturalna analiza semantyczna była w stanie objąć rozległe ontologie zawierające setki tysięcy konceptów. Wielokrotne partycjonowanie zostało już z powodzeniem zastosowane w ontologiach świata rzeczywistego dostępnych w języku OWL (Web Ontology Language) oraz schemacie RDF (Resource Description Framework), w tym także w ontologiach typu Suggested Upper Merged Ontology (SUMO). Ontologia SUMO opracowana została przez grupę roboczą IEEE jako ontologia standardowa, która promować będzie współoperatywność danych, poszukiwania i zdobywania informacji, jak również przetwarzania języka naturalnego. W drugim eksperymencie partycjonowania przeprowadzonym dla administracyjnej części ontologii Narodowego Instytutu Onkologicznego (NCI), osiągnięto obiecujące rezultaty dzięki zastosowaniu tego minimalnego podejścia. Pozostaje jeszcze zbadać, czy użycie dodatkowej informacji strukturalnej w koncepcie hierarchii przyniesie lepsze rezultaty. Innym kierunkiem przyszłych badań jest skuteczność tej metody na wykresach obejmujących zależności wynikające z relacji zdefiniowanych przez użytkownika.
