Sztuczne postarzanie przedmiotów miedzianych
Wykonane z brązu przedmioty z wykopalisk obrazują rozwój wielu cywilizacji z okresu pomiędzy 3000 i 1000 rokiem p.n.e. Od Chin przez Babilonię po Morze Egejskie, epoka brązu pokazuje kultury w kontekście używanych przez nie narzędzi, tworzonej sztuki i architektury oraz stopnia rozwoju ich cywilizacji. Przedmioty zawierające miedź pokrywają się patyną lub skorodowaną powłoką wskutek działania powietrza, wody lub gleby, niezależnie od tego, gdzie są przechowywane. Wyzwanie stojące przed muzeami jest ogromne, ponieważ są one zmuszone chronić odrestaurowane przedmioty przed szkodliwym działaniem powietrza. Przedmioty mogą być też zanieczyszczone solami rozpuszczalnymi, np. chlorkami, w związku z czym ulegają erozji, chyba że zostaną odpowiednio zabezpieczone. W ramach projektu UE EFESTUS zbadano nowe metody odnawiania i konserwacji tych cennych przedmiotów. Grupa naukowców z Politechniki Narodowej w Atenach opracowała metodę pozwalającą na sztuczne postarzanie stopów obiektów. W tym celu materiały podobne do używanych w odległych czasach poddano obróbce chemicznej, po czym je zakopano. Następnie naukowcy zastosowali miedź, która uległa degradacji, jako materiał do przetestowania nowo opracowanych metod restauracji. Całą procedurę przeprowadzono w oparciu o szeroką wiedzę dotyczącą procesów korozji, obejmującą procesy tworzenia się zewnętrznej warstwy związków miedzi (II) oraz wewnętrznej warstwy kuprytu. Pod warstwą kuprytu tworzy się warstwa chlorku miedzi. Jednym ze związków chemicznych, które przyspieszają ten proces, jest właśnie kupryt. Przypuszcza się, że jest to spowodowane przenoszeniem jonów chlorku i tlenku do wewnątrz. Niestety, jony chlorku działają następnie jako tak zwany autokatalizator. Oznacza to, że przyspieszają reakcję, w której biorą udział i której są jednym z produktów. W wyniku tej reakcji powstaje więcej jonów chlorku wraz z chlorkiem miedzi i kuprytem. Badania tego typu mogą pomóc w zwiększeniu oszczędności muzeów. Ciągłe restaurowanie i konserwacja artefaktów pociąga za sobą wysokie koszty. Nowoczesne metody mogą pomóc przede wszystkim zapobiegać korozji. Zaoszczędzone pieniądze można będzie przeznaczyć na zainstalowanie gablot umożliwiających kontrolę procesu niszczenia.
