Narzędzie zapewniające stabilność aeroelastyczną w turbinach wiatrowych W Europie powstaje coraz więcej dużych turbin wiatrowych dostarczających energii odnawialnej, co pozwala na obniżenie emisji dwutlenku węgla. W ramach projektu STABCON opracowano narzędzia do optymalizacji dużych turbin wiatrowych pod względem stabilności aeroelastycznej. Energia © Shutterstock W ramach projektu STABCON opracowano niezawodne narzędzia do projektowania umożliwiające budowę wydajniejszych i bezpieczniejszych dużych turbin wiatrowych. Narzędzia te pomogły w określeniu ważnych parametrów stabilności aeroelastycznej i zmniejszeniu niestabilności. Turbiny nie są całkowicie sztywne i mamy do czynienia ze zjawiskiem aeroelastyczności, gdy zmiany kształtu powodują zmiany sił aerodynamicznych. Naukowcy opracowali oprogramowanie aeroelastyczne GAST do analizy projektów wirników i masztów turbin wiatrowych, helikopterów i samolotów śmigłowych. Tego narzędzia użyto do analiz wartości własnych w próżni i warunkach stanu stacjonarnego. Było również używane do analizy stabilności i symulacji aeroelastyczności. Oprogramowanie wykorzystuje model dynamiczny/strukturalny oparty na podejściu wielobryłowym. Elastyczne bryły potraktowano jako wiązki liniowe, a moduł aerodynamiki wirnika oparto na teorii pędu elementu łopaty. Równania dynamiki dla wiązki oparto na równaniach z modelu ONERA opracowanego wcześniej przez francuski przemysł lotniczy. Równania aeroelastyczne wiązki zostały rozwiązane za pomocą metody elementów skończonych (FEM, Finite Element Method). Praca z oprogramowaniem STABCON pomogła we wzmocnieniu pozycji europejskiego przemysłu turbin wiatrowych i społeczności badaczy.
