Nanotechnologia i bezpieczeństwo pożarowe
Wprawdzie wysiłki, by zapobiegać pożarom, mają już długą historię, to jednak w pożarach ginie co roku zbyt wiele osób. Stosowana technika była dotąd zawsze pomocna, a obecna era nanotechnologii zapewnia wiele nowych możliwości, by przezwyciężyć niedobory związane z konwencjonalnymi produktami bezpieczeństwa pożarowego. Najlepszym przykładem tego jest zamiana materiałów ognioodpornych na bazie halogenu, który uszczupla zawartość ozonu w atmosferze i powoduje inne zmiany środowiska, na polimery nanokompozytowe. Ważne badania w tej dziedzinie sfinansowane zostały przez Unię Europejską. Jedną z piętrzących się przeszkód jest brak standaryzowanych testów, które określałyby łatwopalność i inne właściwości palenia się nowych materiałów, gdyż istniejące testy nie są do tego odpowiednie. Wyzwanie to zostało podjęte przez uczestników projektu pod nazwą "Przewidywanie przebiegu pożaru nanokompozytów w oparciu o ich charakterystyczne, wewnętrzne właściwości" (Predfire-nano). Do badania wybrano szereg ognioodpornych polimerów nanokompozytowych oraz oceniono je w laboratorium przy użyciu różnych, stosowanych technik. Ponadto, w celu prognozowania zachowania się tych materiałów na większą skalę okoliczności pożaru, w oparciu o dane zebrane w laboratorium, wykorzystywano modele obliczeniowej dynamiki płynów (CFD). Podczas prac projektowych przeprowadzano również próby z eksperymentalnymi powłokami. Pomimo, iż problemy związane z opóźnianiem zapłonu i zmniejszaniem wydzielania dymu, nie są nadal do końca rozwiązane, to osiągnięto znaczny postęp w kierunku zmniejszenia łatwopalności. Należy także wspomnieć, że profil właściwości ekologicznych polimerów nanokompozytowych jest ulepszony przez fakt, iż mogą one być wytwarzane z materiałów pochodzących z recyklingu.
