Szukanie bezpieczniejszych sposobów na pozbywanie się radioaktywnych odpadów
Głębokie formacje gliny są obiecującym miejscem składowania radioaktywnych odpadów. Właściwości gliny są wyjątkowo interesujące pod względem pochłaniania i izolowania tego rodzaju odpadów, między innymi z uwagi na niską przepuszczalność, powolny transport dyfuzyjny i zdolność szczelnego przechowywania. Choć glina jest obiecującym materiałem w tym zakresie, to tworzenie składowisk odpadów poprzez otwieranie dużych szczelin może uszkodzić sąsiadujące formacje skalne, niwecząc te właściwości. Aby ocenić długofalowy poziom bezpieczeństwa tego typu składowisk, europejscy naukowcy zainicjowali projekt "Wpływ termiczny na uszkodzone strefy wokół składowisk odpadów radioaktywnych w formacjach skalnych bogatych w glinę" (Timodaz). Strefa uszkodzona pracami wykopaliskowymi (EDZ) to region o znaczących modyfikacjach w zakresie właściwości hydromechanicznych i geochemicznych (właściwościach termicznych, hydrologicznych, mechanicznych i chemicznych, THMC) generujących zmiany przepływu, transportu i przepuszczalności. Naukowcy skupili się na scharakteryzowaniu wpływu generujących ciepło odpadów radioaktywnych, tj. takich, które w procesie rozkładu produkują ogromne ilości ciepła, na ewolucję stref EDZ. Opracowano szereg narzędzi do analizy wpływu wzrostu temperatury i jej rozłożenia na THMC w trzech różnych typach gliny. Uzupełnieniem tych narzędzi były działania eksperymentalne, w tym testy laboratoryjne i terenowe. Wyniki projektu Timodaz dostarczyły ważnych informacji umożliwiających przeprowadzenie oceny stref uszkodzonych termicznie w kontekście bezpieczeństwa glinianych składowisk odpadów jądrowych. Bezpieczniejsze metody składowania mogłyby pomóc zmienić nastawienie do energii jądrowej, dostarczając kolejnego argumentu przemawiającego na korzyść tej formy czystej energii.