Budowanie wspólnej tożsamości europejskiej poprzez cyfryzację dziedzictwa kulturowego Partnerzy dofinansowanego ze środków unijnych projektu przeformułowują dziedzictwo kulturowe Europy na potrzeby epoki cyfrowej. © Shutterstock Hasło „dziedzictwo kulturowe” często przywodzi na myśl podziwianie dzieł sztuki w muzeach, oglądanie spektaklu w teatrze czy też czytanie książki o historii starożytnej. Historia kultury zajmuje się czymś, co można zwiedzić i zobaczyć, ale nie przeżyć czy nawiązać z tym interakcję. Partnerzy projektu RICHES pochylają się na tym poglądem na temat historii kultury w kontekście dzisiejszego świata – przesiąkniętego cyfryzacją i multimediami. Jak instytucje historii kultury mogłyby przedefiniować swoją formułę w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby użytkowników? Czy coraz bardziej zróżnicowane społeczeństwo może identyfikować się z historią, która bywa nieraz osobliwa? Czy można przybliżyć historię szerszej publiczności? Aby odpowiedzieć na te i inne pytania, partnerzy projektu RICHES oparli się na wiedzy 10 partnerów z sześciu krajów UE oraz Turcji. Interdyscyplinarny zespół złożony z przedstawicieli instytucji kultury, władz krajowych, małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz humanistów i specjalistów z dziedziny nauk społecznych badał, jak europejska historia kultury może ewoluować, aby lepiej odnaleźć się w epoce cyfrowej. Szersza publiczność Intencją projektu RICHES było zbadanie kontekstu zmian przez pryzmat historii kultury. Konkretnie, partnerzy szukali nowych sposobów uprawiania i zachowywania historii kultury oraz wykorzystania technologii cyfrowych do popularyzowania historii wśród różnych społeczności i grup wiekowych. Aby lepiej uzmysłowić sobie na czym polega ta praca, posłużmy się przykładem historii tańca. Ponieważ taniec jest sztuką wykonawczą, nie można go tak naprawdę doświadczyć oglądając przedmioty w muzeum czy czytając książki. W normalnych okolicznościach taniec jest dostępny tylko dla tej publiczności, która fizycznie jest obecna na występie. Partnerzy projektu RICHES poszerzają jednak dostępność takiej historycznej sztuki wykonawczej, korzystając z technologii audiowizualnych w celu nagrania tańca i stworzenia wirtualnych występów, które może obejrzeć każdy, niezależnie od tego, gdzie się znajduje, po prostu klikając myszką. W efekcie przeprowadzonych badań projekt zapewnił zainteresowanym podmiotom oparte na faktach strategiczne zalecenia, badania typu foresight, zestawy narzędzi i wytyczne w sprawie najlepszych praktyk – a wszystko to dostępne jest dla zainteresowanych użytkowników za pośrednictwem intuicyjnie obsługiwanej witryny internetowej. Łączenie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości W opinii koordynatorów projektu badania RICHES odbiją się szerokim echem. Na przykład wyniki projektu wyraźnie pokazują, że technologia cyfrowa stanowi wyzwanie dla tzw. deficytu demokracji pomiędzy twórcą/wykonawcą a odbiorcą, zachęcając coraz więcej użytkowników do głębszego i bardziej bezpośredniego zaangażowania się w historię kultury. Ponadto projekt pokazuje, jak technologia może stymulować innowacyjne interakcje pomiędzy kulturą a publicznością, stwarzając nowe możliwości nauczania historii kultury w szkołach. Jednak spośród wszystkich osiągnięć najważniejszym jest prawdopodobnie zastosowanie zdigitalizowanej historii kultury do budowania wspólnej tożsamości europejskiej, która staje się dostępna dla wielu, różnorodnych społeczności w Europie. Cyfrowy format, promowany w ramach prowadzonych badań, udostępnia historię kultury szerokiej publiczności i pozwala pokonywać fizyczne bariery, aby łączyć społeczności, budować zrozumienie i spójność, propagować wymianę kulturową oraz podkreślać podobieństwa. Innymi słowy projekt RICHES nie tylko otworzył nowe drogi do poznawania i doświadczania historii kultury, ale stworzył także z cyfrowych zasobów narzędzie do łączenia przeszłości z teraźniejszością i teraźniejszości z przyszłością. Więcej informacji: witryna projektu RICHES Kraje Niemcy
