Cieplejsze zimy w Europie to złe wieści dla koralowców
Koralowce zimnowodne w Północnym Atlantyku mogą być zdaniem naukowców wrażliwe na zmiany w wielkoskalowych systemach pogodowych z powodu zmiany klimatu. Wnioski te nie tylko poszerzają naszą skromną wiedzę o ekosystemach głębinowych, ale także dostarczają istotnych informacji, jak najlepiej dbać o kondycję naszych oceanów. Zostały niedawno opublikowane przez zespół pracujący pod kierunkiem dr. Alana Foxa z Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Edynburskiego, finansowany ze środków unijnego programu „Horyzont 2020” i będący częścią większego projektu ATLAS (A Trans-AtLantic Assessment and deep-water ecosystem-based Spatial management plan for Europe), realizowanego w ramach programu „Horyzont 2020”. Zdrowe koralowce mają znaczenie Rafy koralowe odgrywają istotną rolę w ekosystemach morskich, gdyż zapewniają innym gatunkom schronienie przed drapieżnikami i bezpieczne miejsce do reprodukcji. Szkocja powołała ostatnio do życia sieć morskich obszarów chronionych, które mają zabezpieczać wrażliwe ekosystemy tworzone przez koralowce zimnowodne. Kluczem jest łączliwość Obszary chronione nie istnieją w odosobnieniu, gdyż łączą je przemieszczające się gatunki wędrowne, stadia życia larwalnego czy po prostu obieg składników pokarmowych. Te transfery, określane w handlu mianem łączliwości, mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozwoju i prosperowania populacji morskich. Zatem zakres, w którym sieć MOC jest w stanie ułatwiać łączliwość gatunków i siedlisk stanowi podstawowe kryterium oceny, na ile skutecznie mogą chronić ekosystem morski. Zespół dr. Foxa wybrał na gatunek badań larwy koralowca Lophelia pertusa i użył modeli komputerowych do symulowania ich migracji na rozległych połaciach oceanu. W ten sposób naukowcy przetestowali łączliwość sieci MOC w morzach wokół Szkocji i pomogli przewidzieć, jaki wpływ mogą wywrzeć zmiany pogody na długofalowe szanse przetrwania populacji koralowców w Północnym Atlantyku. Odkryli wyraźne zróżnicowanie łączliwości w ramach sieci. Na zachodzie i północy badanego obszaru zidentyfikowano dwa ściśle połączone klastry MOC. Mniejsze klastry na Morzu Północnym i w innych rejonach były, jak ustalono, jedynie luźno powiązane z pozostałymi. Zmieniające się warunki zimowe Słabsze i mniej liczne powiązania były, jak stwierdzono, bardziej wrażliwe na zjawiska pogodowe, takie jak oscylacja północnoatlantycka (NAO) – system ciśnień nad Północnym Atlantykiem, który w dużej mierze determinuje surowość zim na północnej półkuli. Zmiany warunków zimowych w Europie Zachodniej są jednym z przewidywanych skutków zmiany klimatu. Jeżeli nastąpią, to pociągną za sobą zmiany w prądach oceanicznych, które mogą wywrzeć ogromny wpływ na populacje koralowców. Mogą ponieść wędrujące larwy z dala od siedlisk mających je chronić. „Podsumowując, nasze nowe ustalenia dokonane za pomocą biologicznie integrujących modeli śledzenia cząstek wskazują na znaczące zmiany wywoływane przez klimat w łączliwości utworzonej sieci MOC” – jak czytamy w artykule opublikowanym w listopadzie 2016 r. w czasopiśmie »Royal Society Open Science«. „Doszliśmy do wniosku, że istniejąca sieć MOC nie jest wystarczająco odporna na zmiany cyrkulacji oceanicznej pochodzenia atmosferycznego”. Jak zauważa kierownik badań dr Fox: „Nie jesteśmy w stanie śledzić larw w oceanie, ale to co wiemy o ich zachowaniu pozwala nam symulować ich imponujące przeprawy i przewidywać, które populacje są połączone, a które odosobnione. W słabiej połączonych sieciach koralowców, populacje stają się odizolowane i nie są w stanie wspomagać się nawzajem, co utrudnia ich przetrwanie i regenerację po uszkodzeniu”. Profesor Murray Roberts, również z Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Edynburskiego i koordynator projektu ATLAS, zauważył: „Dno morskie Szkocji pełni unikatową rolę schodka dla głębinowych gatunków atlantyckich. Dzięki połączeniu naszych sił z naukowcami z Kanady i USA, obejmiemy tymi pracami cały Ocean Atlantycki”. Więcej informacji: witryna projektu
Kraje
Zjednoczone Królestwo
