Postępy w dziedzinie badań nad dysleksją
DD, kojarzona ze słabo rozwiniętą umiejętnością czytania i pisania, dotyka 5-10% populacji. Osoby te zwykle cechuje przeciętny poziom inteligencji, odpowiednie możliwości edukacyjne i brak poważniejszych upośledzeń sensorycznych. Projekt "Neural basis for individual differences in pSTM in the normal and dyslexic populations" (NBIDPSTM) zrodził się ze skłonności do charakteryzowania dysleksji jako deficytu językowego. Zgodnie z tym bardziej popularnym podejściem trudności dotyczące umiejętności czytania i pisania wywodzą się z upośledzenia w zakresie odwzorowywania i przetwarzania fonemów. Pierwszy z dwóch głównych celów projektu polegał na zbadaniu, w jaki sposób zdolności w procesach pSTM bardziej ogólnie wiążą się ze zdolnościami do przetwarzania języka. Badanie polegało na przeprowadzeniu różnych testów behawioralnych i eksperymentów w zakresie neuroobrazowania na zdrowych dorosłych uczestnikach. Wyniki pokazały, że podczas słuchania mowy, u uczestników o lepiej rozwiniętej pamięci werbalnej aktywują się w większym stopniu regiony ruchowe. Znaczy to, że u dyslektyków mogą występować szczególne trudności w aktywowaniu regionów kory ruchowej, nawet podczas odbioru mowy. Najbardziej interesującym odkryciem na tym etapie był fakt, że zmienność w aktywacji neuronalnej podczas cichego zachowywania informacji werbalnych jest kojarzona z lepszym ich przywoływaniem.__Drugim celem projektu było rozwikłanie problemu tak zwanego "deficytu fonologicznego" w DD oraz jego związku z upośledzeniem przetwarzania fonologicznego, zmienionymi procesami pSTM lub przerywanym wpływem na obie te funkcje. W tym celu uczestnicy projektu przeprowadzili behawioralne badanie przesiewowe na wielką skalę obejmujące zdrowe osoby dorosłe i te cierpiące na DD. Choć analizy tych eksperymentów nie zostały jeszcze sfinalizowane, wyniki wstępne rzucają nowe światło na przypuszczalnie odrębne wzorce percepcji mowy. To znaczy, u uczestników badania z grupy kontrolnej podczas słuchania widoczna jest silniejsza reakcja lewej półkuli, natomiast u dyslektyków można zaobserwować wzorzec aktywacji obejmujący obie półkule.__Partnerzy projektu NBIDPSTM oczekują, że dane z drugiego etapu badań pozwolą lepiej zrozumieć naturę upośledzenia językowego u dyslektyków. Szczególnie interesuje ich odkrycie, czy istnieją związki podobne do tych, które dało się zaobserwować w pierwszym etapie dotyczące przetwarzania fonologicznego i możliwości pamięci werbalnej. W ramach prowadzonych nadal prac naukowcy będą próbowali stwierdzić, czy upośledzenia mogą być związane z jakąkolwiek zmiennością anatomiczną. Ostateczne wyniki projektu przyczynią się do poszerzenia wiedzy w tym zakresie i nadadzą kierunek dalszym badaniom w dziedzinie dysleksji.
