Nowoczesne narzędzie do badania pradawnych oceanów
Oceaniczne epizody beztlenowe to okresy historyczne, w których poziom tlenu w oceanach był niski, co naukowcy są w stanie wykryć na podstawie różnego rodzaju skał osadowych. Przy użyciu tej metody można wprawdzie zlokalizować pojedyncze miejsca występowania euksynii (całkowitego braku rozpuszczonego tlenu), jednak nie było dotąd żadnego wiarygodnego sposobu badania występowania euksynii w całości oceanów. W ramach finansowanego przez UE projektu MOLY-OAES opracowano metodę badania całości oceanów pod kątem występowania euksynii przy użyciu izotopów pierwiastka o nazwie molibden (Mo). Pierwsze z badanych miejsc okazało się nieodpowiednie do przetestowania tej procedury, ponieważ nie panowały tam warunki całkowicie euksyniczne. Trzy inne miejsca okazały się jednak odpowiednie do testowania molibdenowej metody pośredniej. Porównując strukturę izotopów molibdenu z próbkami pochodzącymi z dzisiejszych oceanów, naukowcy wykazali, że metoda ta nadaje się do oceny warunków klimatycznych. Nowa metoda umożliwiła badaczom dogłębniejsze poznanie warunków klimatycznych związanych z oceanicznymi epizodami beztlenowymi w okresie kredy. Najważniejszym odkryciem był fakt, że natlenienie oceanów ulegało szybkim zmianom podczas oceanicznych epizodów beztlenowych, co sugeruje, że światowy ocean był odporny na określone poziomy zmian środowiskowych. Innym ważnym odkryciem było uzyskanie dowodów na to, że podczas jednego z oceanicznych epizodów beztlenowych powstało środowisko euksyniczne, które powiększało się i przemieszczało wraz z upływem czasu. Prace uczestników projektu MOLY-OAES pogłębiły wiedzę na temat oceanicznych epizodów beztlenowych w okresie kredy. Ich efektem jest również narzędzie, umożliwiające dokładniejsze zbadanie wpływu zmian klimatycznych na oceany.
