W jaki sposób czarne dziury wpływają na otaczające je galaktyki?
Większość galaktyk, które uformowały się wcześnie w historii wszechświata, ma intensywnie świecące centra zasilane przez supermasywne czarne dziury. Te tak zwane aktywne jądra galaktyk (AGN) były przedmiotem finansowanego przez UE projektu "Host galaxy effects on the observational properties and evolution of active galactic nuclei" (HGAGN). Badacze wykorzystali ogromną ilość światła z całego zakresu widma elektromagnetycznego wyemitowanego przez materiał wpadający do czarnych dziur w celu analizy wielu źródeł pozagalaktycznych. Odkryli oni "ukryte" AGN, otoczone tak gęstym pyłem, że nie przedostawało się przez niego żadne widzialne ani ultrafioletowe promieniowanie i z tego powodu takie aktywne jądra nie zostały wcześniej dostrzeżone. Program SEABASs opracowano w celu przeanalizowania obserwacji poczynionych podczas misji XMM-Newton, przeglądu nieba Sloan Digital Sky Survey (SDSS) i za pomocą teleskopu Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE). To narzędzie programistyczne rozkłada emisje energii w całym szerokim zakresie długości fal, rozkład energii spektralnej (SED). Bazując na statystyce bayesowskiej, SEABASs łączy obserwacje z AGN z syntetycznymi profilami gwiazdowymi i dokonuje dopasowania największej wiarygodności do danych wejściowych. Narzędzie programistyczne jest bezpłatnie dostępne dla społeczności naukowej tutaj(odnośnik otworzy się w nowym oknie). Wyniki SEABASs wykazały olbrzymi zakres emisji w paśmie częstotliwości promieniowania rentgenowskiego, światła widzialnego i podczerwieni, przedstawiając dowody istnienia różnych fizycznych procesów tworzących rozkłady SED. W szczególności emisje promieniowania podczerwonego są dobrze znane w astronomii galaktycznej. Gwiazdy formują się w zapylonych obszarach. Pył pochłania światło gwiazd i oddaje je w postaci fal podczerwonych. Emisje w podczerwieni z AGN dają wyniki na różnych długościach fal i mają różne temperatury charakterystyczne. Różnice te zostały wykorzystane przez naukowców HGAGN do zbadania, w jaki sposób ewoluują one względem siebie. W ciągu ostatnich dziesięcioleci stało się jasne, że czarne dziury koewoluują z galaktykami, które je otaczają, ale szczegóły tej koewolucji nie zostały jeszcze wyjaśnione. Wynikiem projektu HGAGN są nowe dowody koewolucji przy przesunięciu ku podczerwieni większym niż 1, ale nie na mniejszych odległościach. Nowe odkrycia, opublikowane w czasopiśmie Astronomy & Astrophysics, rzuciły nowe światło na złożone mechanizmy, za pomocą których AGN wchodzą w interakcje z galaktykami, w których się znajdują. Dalsze obserwacje AGN z przesunięciem ku podczerwieni mniejszym niż 1 prawdopodobnie umożliwią lepsze zrozumienie ewolucji galaktyk.