Obszary wspólne biopolityki i badań nad literaturą postkolonialną
Znani pisarze karaibscy już od lat 60 XX w. piszą o przemocy, poruszając przy tym między innymi tematy ludobójstwa, niewolnictwa, kolonializmu i dyktatury. Równolegle powstały nowe formy biopolityki ukierunkowane na życie poprzez język, wyobraźnię i mity. Jako dziedzina badająca powiązania między życiem, pochodzeniem i historią, biopolityka ma ogromny potencjał zastosowania w teorii literatury. Wykorzystanie tej części wspólnej badań teoretycznych pozwala stworzyć innowacyjne kryteria metodologiczne i zastosować je do analizy literackiej. Powiązanie z biopolityką pozwoliło wprowadzić w ramach projektu CARIBIOLIT kwestie, które dotychczas nie były poruszane w krytyce postkolonialnej, a tym samym wzbogacić debatę krytyczną na temat postkolonialnej literatury karaibskiej. Uczestnicy projektu wprowadzili francuskie i włoskie perspektywy teoretyczne do zdominowanej przez piśmiennictwo anglojęzyczne dziedziny badań postkolonialnych. Podczas dwuletniego projektu prowadzono działania szkoleniowe i upowszechniające oraz analizowano teksty w języku angielskim, francuskim i włoskim. Opracowano artykuły do pism naukowych na tematy rasy, przemocy i biopolityki oraz cykl powiązanych tematycznie artykułów w kontekstach afrykańskich, amerykańskich, karaibskich i europejskich. Wyniki pozwoliły stworzyć narzędzia do przyszłych badań politycznych i kulturowych relacji europejsko-karaibskich, a jednocześnie potwierdzić wartość podejść biopolitycznych.
Słowa kluczowe
Biopolityka, postkolonialne, Karaiby, teoria literacka, analiza literacka
