Ślimaki morskie i skradzione źródła energii
Ślimak morski z rodzaju Elysia pożera i częściowo trawi glony, wykorzystując wciąż funkcjonujące chloroplasty do produkcji energii na własne potrzeby w procesie fotosyntezy. Zjawisko to określa się mianem kleptoplastii. Jednak mechanizm, które odpowiadają za zachowanie funkcji wchłoniętych chloroplastów bez ich uszkodzenia przez nadmiar energii z fotosyntezy, nie został jak dotąd w pełni poznany. Finansowana przez UE inicjatywa PHOTOSYMBIOXIS (Physiological and behavioural photoprotective processes against oxidative stress in marine photosynthetic symbioses) miała na celu zbadanie interakcji ślimaka morskiego z gatunku Elysia viridis z chloroplastami. Nadmiar energii wytworzonej przez chloroplasty często "ucieka" pod postacią reaktywnych utleniających związków chemicznych, niszcząc chloroplasty i otaczające je struktury komórkowe. Naukowcy skoncentrowali się na zbadaniu, jakie mechanizmy w ciele i zachowaniu ślimaka morskiego odpowiadają za ochronę jego organizmu przed takimi związkami chemicznymi. W ramach inicjatywy PHOTOSYMBIOXIS zidentyfikowano niektóre mechanizmy mikrobiologiczne chroniące ślimaka z rodziny Elysia i przedłużające życie wybranych chloroplastów. Badanie było rozpowszechniane za pośrednictwem artykułów naukowych, podczas prezentacji na warsztatach, w czasopismach oraz w ramach międzynarodowych wymian naukowych. Zebrane informacje pomogą naukowcom poznać mechanizmy obrony organizmów przed stresem oksydacyjnym.
